tag:blogger.com,1999:blog-30411699962937371642024-03-19T10:31:51.660+01:00Un Home de VilameánUn lugar sobre o escritor e historiador, Xoán BernárdezUn home de Vilameánhttp://www.blogger.com/profile/15063549938325956073noreply@blogger.comBlogger19125tag:blogger.com,1999:blog-3041169996293737164.post-55871667562557829282021-10-15T19:00:00.005+02:002021-10-15T19:00:29.796+02:00Xerusalén Xerusalén!... volve ás librerías coa edición do autor<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/krWWZbZy4fqy0xT2xiPq1Vx8jEFD-exrYu7zIAoGBtkgYuQArDPBa9BMSGOpuWYv3OkmAK7HFjbqTUurQ8gLJRL22LF1LeNrFftkJre0b5l2kcEIjUQFz-aSQ1w2T36Ge-HzkUkey3oxOTWHdGdLT-vnNbWntn72yFfKpzY-uPT7xl3Y22laBMOqSc1GbtKbLtHiqDykS2_zbkzwP2dXbeq8AtHnbD4x46P4ZUal0ShVf7saBV4tio6gJ1F1UrXfpHZJqP_r5oFMf67ISIw0CG4iuKvrw3SX7lnsAg860AInKd9Dy_1XxKgM1CLbw0qwgMTVTujTO00bdWbE4r5hmncqqj89YoRbRVTu3YsV8Sm0_sJOqFmRFKVWbrfZg6rmLS5sQs3Es6Y7kTNZl9M4FRXUYEBNPVe7_04zd_4cYFoMFAs4oS1twgszqVKcpu7jSNgSGBRrDmwIzNmYT2Np41f6yAKxXqlDMhbI8MDeIJ7Ns_WRWkHhhmi7l3y9H0d99T4Cyxumi9MMvHFyap4s7aPrUFE0SbmyOWlZaBWF-4rUIunPWZhJW6d-Xf4ALHfKHMPBhxrYothCKz-pNWXwsPzJ0H2IRhJDx6ojWdMM80tMlQvUlxrbVX3HN7MQArkJN36CcnO1tYbOfh4BMohWfbtCddqfX29XdLTqdFXe9KKqDre-NBeBSvC7GQvTsYNG5GfXXzscmE3Pdv-Y1BfFNfyM=s1249-no?authuser=3" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="937" data-original-width="1249" height="240" src="https://1.bp.blogspot.com/krWWZbZy4fqy0xT2xiPq1Vx8jEFD-exrYu7zIAoGBtkgYuQArDPBa9BMSGOpuWYv3OkmAK7HFjbqTUurQ8gLJRL22LF1LeNrFftkJre0b5l2kcEIjUQFz-aSQ1w2T36Ge-HzkUkey3oxOTWHdGdLT-vnNbWntn72yFfKpzY-uPT7xl3Y22laBMOqSc1GbtKbLtHiqDykS2_zbkzwP2dXbeq8AtHnbD4x46P4ZUal0ShVf7saBV4tio6gJ1F1UrXfpHZJqP_r5oFMf67ISIw0CG4iuKvrw3SX7lnsAg860AInKd9Dy_1XxKgM1CLbw0qwgMTVTujTO00bdWbE4r5hmncqqj89YoRbRVTu3YsV8Sm0_sJOqFmRFKVWbrfZg6rmLS5sQs3Es6Y7kTNZl9M4FRXUYEBNPVe7_04zd_4cYFoMFAs4oS1twgszqVKcpu7jSNgSGBRrDmwIzNmYT2Np41f6yAKxXqlDMhbI8MDeIJ7Ns_WRWkHhhmi7l3y9H0d99T4Cyxumi9MMvHFyap4s7aPrUFE0SbmyOWlZaBWF-4rUIunPWZhJW6d-Xf4ALHfKHMPBhxrYothCKz-pNWXwsPzJ0H2IRhJDx6ojWdMM80tMlQvUlxrbVX3HN7MQArkJN36CcnO1tYbOfh4BMohWfbtCddqfX29XdLTqdFXe9KKqDre-NBeBSvC7GQvTsYNG5GfXXzscmE3Pdv-Y1BfFNfyM=s320-no?authuser=3" width="320" /></a></div><br /><span style="font-size: large; text-align: justify;"><br /></span><p></p><p><span style="font-size: large; text-align: justify;">Este xoves, 14 de Outubro, presentouse en Pontevedra a novela Xerusalén, Xerusalén!..., edición do autor, Xoán Bernárdez.</span></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/BoZvoXZYBhzo5nBlr9mITHwieU3kb6X8_kul39ZzgUchreuBxybLnNYI4FSlcjp59urEaZkPfmsn5k7L9RxRHhtEHeXX5-aX42utLpaRwXhv-EPMgXhs8tFwANvp4AGCcVbRLGOKx5gZO9ETpfr0zeaJsa6AvrZQvUPDKCmNIPbfDh-hf9-qzlaGAi9oYts-zTUA8p1qPl6Fxru2XjQbAmSRCwvUfQ7v7I2Y4JKDBRrphXMfJsrb2_DqZPiNzCOAufaN58uEBYOY0kKLd1gBJuNW6aFSWwrAnXTk86XIvv0Ig406OGn4QcRMOoxCQZxTiuFjp8CPrC4bGbGgNMbzaWAwzKVP0lk9Err42tMs4R6pj5uwlOkKSE_M7U8mX-6rpgs047L6t-3VSAkMek8PZ8aRrL2AO3pF8VEMjimr715ZD1Moj4dY63p60TimTVhX4P2ehS0pYWf-fG83Rub4-MBkrxYTDEqSOS1-yauYmJHjTzF4dk28BuwP_TE7_xRuGQxBRrri-dVJo-_OV7taSkVbEFIzKeO4M4bC_Lxj3jABfbwJgM1zOdJGGwv5nbQm1yiLrCtQap5NfhzzwAXEhYjTnRvO0HvwJ1YFg7PF8FoJZMhIt_HJut0j51teaU0tMHtFz61S91lSc9IfUY_EKBWch0JihypPpyty2I5VS8lIRoX6UmQe3d_zVudsCYKZVBmx8M0daYMJas36dus5EA11=s1249-no?authuser=3" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="937" data-original-width="1249" height="240" src="https://1.bp.blogspot.com/BoZvoXZYBhzo5nBlr9mITHwieU3kb6X8_kul39ZzgUchreuBxybLnNYI4FSlcjp59urEaZkPfmsn5k7L9RxRHhtEHeXX5-aX42utLpaRwXhv-EPMgXhs8tFwANvp4AGCcVbRLGOKx5gZO9ETpfr0zeaJsa6AvrZQvUPDKCmNIPbfDh-hf9-qzlaGAi9oYts-zTUA8p1qPl6Fxru2XjQbAmSRCwvUfQ7v7I2Y4JKDBRrphXMfJsrb2_DqZPiNzCOAufaN58uEBYOY0kKLd1gBJuNW6aFSWwrAnXTk86XIvv0Ig406OGn4QcRMOoxCQZxTiuFjp8CPrC4bGbGgNMbzaWAwzKVP0lk9Err42tMs4R6pj5uwlOkKSE_M7U8mX-6rpgs047L6t-3VSAkMek8PZ8aRrL2AO3pF8VEMjimr715ZD1Moj4dY63p60TimTVhX4P2ehS0pYWf-fG83Rub4-MBkrxYTDEqSOS1-yauYmJHjTzF4dk28BuwP_TE7_xRuGQxBRrri-dVJo-_OV7taSkVbEFIzKeO4M4bC_Lxj3jABfbwJgM1zOdJGGwv5nbQm1yiLrCtQap5NfhzzwAXEhYjTnRvO0HvwJ1YFg7PF8FoJZMhIt_HJut0j51teaU0tMHtFz61S91lSc9IfUY_EKBWch0JihypPpyty2I5VS8lIRoX6UmQe3d_zVudsCYKZVBmx8M0daYMJas36dus5EA11=s320-no?authuser=3" width="320" /></a></div><span style="font-size: large; text-align: justify;"><p>Presidiu o acto, Charo Valcarcel Mató, Cofundadora da revista Vella a Bella José Cerdeira Soto da dirección da mesma, xunto ao representante da editorial Ir Indo, Xelasio Suárez e a filla do escritor, a comunicadora Sabela Bernárdez.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/mXT-u1tAbKbh-3WCugFTsUS2ZIJg-4VFryIDO6jUO-T2W4ZjTdKTzuqmy5vC0D2OlgMbCNqyqIUmvwO04wfgJPDM4e1_GFD5JJm5AB0CtZsUCH3G5yc2navFBPVW8sk7ioBhpL7SQRErwwxc7EDhX361AiCRz9NggTbLFoDTk3e1y5gCv1b1YpPkK1ecjJWfYipj949Q55ndZ3-UeB_DuFpHLK5ZDK7ZmPQGj4353y3429rmjWAH7k9En360LBb_up68s_XzlIrXsjwPiMs3EXzthvFUadGrNtvSiiqM9uW7i6K_lEJP1yv4yTFwZSpYsSGbPvZHGFwK33d_735rEuS6mROF2vHArGS3Irf8sSYEli-VgcvLlrkdm6MGzKKODHG4sovcE_XjtM9NuraH8vTtmoO0TyfrwanSZUmCGrHTg0CJAYkbQMcOq1Lr4-1aj8VX5iDhWjw-mQ8YAXq1BpvbGHMcxf0-32UgLksgUH1gzyFAzhIy5K0YTtZ7t2vSTyqCkmN-q9UDceYJgZSnUNX4MjbkgLc9n2C832na-nEA20Ki25tnQXTP9xCarrvhzLd5zR6DfPl9Hywzf9zIywKxk6Tqq6hDrTP0Vv9JP8fsSFY_oivv9R7UCYDJ3_GoJ6zkQutnjIjbZWeshA4inM9C8COFqgn_lAzAJLlOQiXUImPNGfdV0Mr2gLLXrlpciIVTsI0h2HrsU4KRuS874HG1=s1249-no?authuser=3" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="937" data-original-width="1249" height="240" src="https://1.bp.blogspot.com/mXT-u1tAbKbh-3WCugFTsUS2ZIJg-4VFryIDO6jUO-T2W4ZjTdKTzuqmy5vC0D2OlgMbCNqyqIUmvwO04wfgJPDM4e1_GFD5JJm5AB0CtZsUCH3G5yc2navFBPVW8sk7ioBhpL7SQRErwwxc7EDhX361AiCRz9NggTbLFoDTk3e1y5gCv1b1YpPkK1ecjJWfYipj949Q55ndZ3-UeB_DuFpHLK5ZDK7ZmPQGj4353y3429rmjWAH7k9En360LBb_up68s_XzlIrXsjwPiMs3EXzthvFUadGrNtvSiiqM9uW7i6K_lEJP1yv4yTFwZSpYsSGbPvZHGFwK33d_735rEuS6mROF2vHArGS3Irf8sSYEli-VgcvLlrkdm6MGzKKODHG4sovcE_XjtM9NuraH8vTtmoO0TyfrwanSZUmCGrHTg0CJAYkbQMcOq1Lr4-1aj8VX5iDhWjw-mQ8YAXq1BpvbGHMcxf0-32UgLksgUH1gzyFAzhIy5K0YTtZ7t2vSTyqCkmN-q9UDceYJgZSnUNX4MjbkgLc9n2C832na-nEA20Ki25tnQXTP9xCarrvhzLd5zR6DfPl9Hywzf9zIywKxk6Tqq6hDrTP0Vv9JP8fsSFY_oivv9R7UCYDJ3_GoJ6zkQutnjIjbZWeshA4inM9C8COFqgn_lAzAJLlOQiXUImPNGfdV0Mr2gLLXrlpciIVTsI0h2HrsU4KRuS874HG1=s320-no?authuser=3" width="320" /></a></div><br /><p>A novela, reeditada en Ir Indo, conta a historia de Ezequiel, un xoven que vai en viaxe turístico a Xerusalén ata que se ve envolto na Guerra dos Seis Días. Nos envolve nas paixases de Israel, nas intrigas, nas casualidades, no amor pero sobre todo é unha historia sobre a amizade.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/uo6DNtb7ywIvZLmPYC3_Rs75t8O6JMOb64b3HWcr3smOyNF3PWYHY-VcvrXvAykNVSkh6aE3UF_cXc_11BV0r1LvGwKi9xUKER0Xfhn-grw9yj1YgeYHITO-MD0xArjvT2KPpZvXDd_M7pePliRg2iRAbp0ImFoJ-QDwlVQ9nKj6hHsv-ULyh5QERthAgE8ZRR8JcBqJZdP62RR0MUvG_wW_gIbeIURao2TqdYqKWKotEVMt0KFbBsstypFf3c6ITkEE7-zOFKScY6yXWo0gjMkbw2_As1AnKdpa5JzCBIMPQFB8w48lIsI87Tc-iijoSXqGx6YSZaYsGCKVFDdhj_aeiSeu9UpmIkn4U32x4wfaiSnogJX7gi6YTFH9VfgnCSfSc2sDj73HgFkXGKG7v4vrmv4gleZd9HzqZfNLfVtOCIcYVv_QxL-wTk_NBGocW4f5qRpoTjiy_my9pIx_sRdiXCZFeZJ8wnvxzGmBZzYwV2vN7Dw-wIDga37aTua9oPYV9hsm2a0g9fckXJK6e9hT0u3Eeree1yIG-bz6I1WTwwvF843cAjAKcaJgNpYCfdJ_yWdA45PwiUdK-Cl-kwFTj70mYsep2biwPLNPJgo-kZn8ajwCpoQs4b_E5df8SCFTKVu9ZzF-k7sQEB3xRZQionnxSduPiVvkKeb1Mp6bAS4kkWXmMsymnc9h_Me7LemypfZY9h9jL_3QQYiEXK3J=s1249-no?authuser=3" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="937" data-original-width="1249" height="240" src="https://1.bp.blogspot.com/uo6DNtb7ywIvZLmPYC3_Rs75t8O6JMOb64b3HWcr3smOyNF3PWYHY-VcvrXvAykNVSkh6aE3UF_cXc_11BV0r1LvGwKi9xUKER0Xfhn-grw9yj1YgeYHITO-MD0xArjvT2KPpZvXDd_M7pePliRg2iRAbp0ImFoJ-QDwlVQ9nKj6hHsv-ULyh5QERthAgE8ZRR8JcBqJZdP62RR0MUvG_wW_gIbeIURao2TqdYqKWKotEVMt0KFbBsstypFf3c6ITkEE7-zOFKScY6yXWo0gjMkbw2_As1AnKdpa5JzCBIMPQFB8w48lIsI87Tc-iijoSXqGx6YSZaYsGCKVFDdhj_aeiSeu9UpmIkn4U32x4wfaiSnogJX7gi6YTFH9VfgnCSfSc2sDj73HgFkXGKG7v4vrmv4gleZd9HzqZfNLfVtOCIcYVv_QxL-wTk_NBGocW4f5qRpoTjiy_my9pIx_sRdiXCZFeZJ8wnvxzGmBZzYwV2vN7Dw-wIDga37aTua9oPYV9hsm2a0g9fckXJK6e9hT0u3Eeree1yIG-bz6I1WTwwvF843cAjAKcaJgNpYCfdJ_yWdA45PwiUdK-Cl-kwFTj70mYsep2biwPLNPJgo-kZn8ajwCpoQs4b_E5df8SCFTKVu9ZzF-k7sQEB3xRZQionnxSduPiVvkKeb1Mp6bAS4kkWXmMsymnc9h_Me7LemypfZY9h9jL_3QQYiEXK3J=s320-no?authuser=3" width="320" /></a></div><br /><p>A edición, que sae á luz a petición dos seguidores do escritor, inclúe a versión do autor con fotografías reais ilustrativas, datos cronolóxivos e aclaratorios sobre a novela.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIhmMZAVBok7UBRhk5D1D6CNg9f0hYNFnl1wfjF0z5LvOo5hiI4Dc7idlf_Bx7vFRjfu1UL-8AAjmuMkljrJY_MdlOoylwFnURhdLRNDpP3we8hfL4Fcj52q3W-FFhnTBGejt3aaRIKws/s550/portada.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Portada do libro" border="0" data-original-height="519" data-original-width="550" height="302" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIhmMZAVBok7UBRhk5D1D6CNg9f0hYNFnl1wfjF0z5LvOo5hiI4Dc7idlf_Bx7vFRjfu1UL-8AAjmuMkljrJY_MdlOoylwFnURhdLRNDpP3we8hfL4Fcj52q3W-FFhnTBGejt3aaRIKws/w320-h302/portada.png" width="320" /></a></div><br /><p>O autor, Xoán Bernárdez Vilar, naceu en Marín no ano 1936, residindo na área de Vigo na actualidade. Estudou Maxisterio e de Xeografía e Historia, superando a Tese de Doutoramento desta última disciplina no 2011.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiXnBmdV2YHkdnqftlFE8KdT7D6hT2A1QODtemaCkzq_oxgDyFB66-bmsZOZxYOql1F0TBWs-sEEG7OsutBcw6F96veGLvzNQwPGD32l9nZAXpydhc3e5g7gB1-1KueKqSSc5WyNIFItg/s2048/IMG_20210206_204233.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1797" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiXnBmdV2YHkdnqftlFE8KdT7D6hT2A1QODtemaCkzq_oxgDyFB66-bmsZOZxYOql1F0TBWs-sEEG7OsutBcw6F96veGLvzNQwPGD32l9nZAXpydhc3e5g7gB1-1KueKqSSc5WyNIFItg/s320/IMG_20210206_204233.jpg" width="281" /></a></div><br /><p>Asímesmo ten publicados mais de setenta libros, ensaios e novelas, maioritariamente de corte histórico, así coma numerosas colaboracións en revistas, libros... </p></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/9MavFXlqIzbW6WXAsEsOZcFzVBHSEeI1dBpAQu854zEk55503iPHWKD3vTw2fmzLwQjPQNckUNIQqI1u6agxoXdquOLFYU-wFGnP_S1iE5Hjb1lJl8Ef3ISskO47yJywopHDd0dQ15f6s8in-DAt48daQMOf9SEyaMqcGGr-xWPjsZc6TrdEaYntDLjUZ_I5814brkPHM_tGSB0WYFre9aRJXfXfoBfe7icV0iO9YRIQzrxFeZGTnlliNsOk-UALf_6TxLg8CA7QVSNcrnQubjUnrYXFThHJ9EUtiaY1XC_iMD2-ambYhTDdh3RYCrQ-mwnmGMKyzi_WA8ctAdVFSM4Ss4mIPnNyp3WfXLVLn3LlfsTna2WLLl2WfkFVd58Xa3M8_Mwyt0tnAQpIUyZQ9WS9VsCeAa6YOqpMO6eiRzE0XACv0UTYQu73vnllg5bXZ8y57IljedMoNMNiNZ-VUC2z6YrzccPGE3lJKXYVCzPtOWua-Oe-k6ahs4BNdl95dQRW5Y9sg-k1-YK505WWHRHEuDJ7Tuz0BS_JCAssN9FPxsJLtRRs4uLJuV3CVh1Zb4DlPenZJ1oAObB_hHkRLryjI01fAeE_8PaVqPv9Bbbc5hxvW5YkvSTCGlUTGeNQFKEweyL5hWHFzY9gKsucTD1RLmYMYvaxQK4vRhMWLnCPXZzwi3sZZIGJ5ahXdh-eWpW147_tQ6kxZ2dJ077cvu-D=s937-no?authuser=3" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="937" data-original-width="937" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/9MavFXlqIzbW6WXAsEsOZcFzVBHSEeI1dBpAQu854zEk55503iPHWKD3vTw2fmzLwQjPQNckUNIQqI1u6agxoXdquOLFYU-wFGnP_S1iE5Hjb1lJl8Ef3ISskO47yJywopHDd0dQ15f6s8in-DAt48daQMOf9SEyaMqcGGr-xWPjsZc6TrdEaYntDLjUZ_I5814brkPHM_tGSB0WYFre9aRJXfXfoBfe7icV0iO9YRIQzrxFeZGTnlliNsOk-UALf_6TxLg8CA7QVSNcrnQubjUnrYXFThHJ9EUtiaY1XC_iMD2-ambYhTDdh3RYCrQ-mwnmGMKyzi_WA8ctAdVFSM4Ss4mIPnNyp3WfXLVLn3LlfsTna2WLLl2WfkFVd58Xa3M8_Mwyt0tnAQpIUyZQ9WS9VsCeAa6YOqpMO6eiRzE0XACv0UTYQu73vnllg5bXZ8y57IljedMoNMNiNZ-VUC2z6YrzccPGE3lJKXYVCzPtOWua-Oe-k6ahs4BNdl95dQRW5Y9sg-k1-YK505WWHRHEuDJ7Tuz0BS_JCAssN9FPxsJLtRRs4uLJuV3CVh1Zb4DlPenZJ1oAObB_hHkRLryjI01fAeE_8PaVqPv9Bbbc5hxvW5YkvSTCGlUTGeNQFKEweyL5hWHFzY9gKsucTD1RLmYMYvaxQK4vRhMWLnCPXZzwi3sZZIGJ5ahXdh-eWpW147_tQ6kxZ2dJ077cvu-D=s320-no?authuser=3" width="320" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div>Entre os súas obras máis coñecidas está "Un home de Vilameán, anatomía da revolución Irmandiña", Premio Patronato da Cultura Galega, "No ano do cometa", premio Xerais; Big Bang, ou "A saga da illa sen noite", candidata no seu momento a ser levada ao cine. <span style="font-size: large;">Dende o ano 2003 é Académico Correspondente da RAG.</span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">RESUMEN:</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">XERUSALÉN, XERUSALÉN! . . . (1967 – 1987)</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">No mes de maio de 1967, o xoven profesor, Ezequiel Nande, súmase a unha peregrinaxe a Terra Santa de máis de seiscentas persoas, co propósito de clarificar certas conviccións persoais.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Infortunadamente, e aínda que ata o intre de se embarcar en Barcelona, nin sequera reparara na pouco agradable situación que entón remexía o “Oriente Medio”, que todos seguían a través dos transistores, que cada momento medraba a inminente posibilidade dunha Guerra.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">As garantías ofrecidas polas axencias, tanto árabes coma israelitas, convenceron, nese intre, aos organizadores a confiar na lixeira melloría da situación que se produciu entón, de xeito que tomaron a decisión de, logo de sobrepasar a Illa de Chipre, recalar no porto de Beirut. Cidade dende onde, os peregrinos, utilizando autocarros, visitaron o Líbano, Siria, Xordania, Cisxordania, Belén, Hebrón, o Mar Morto, e a mesma Xerusalén Vella, e os seus lugares santos.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">O venres, 2 de xuño, sen que se producira o temido contratempo, cruzaron a Porta de Mandelbaum, e accederon á Xerusalén Nova, a administrada por Israel, onde a Ezequiel lle aconteceu o sorprendente feito de se atopar cun antigo compañeiro de estudos en Vigo, que o convidou ao Sabbath da súa familia.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Os peregrinos visitaron entón outros lugares Bíblicos: Latrun, a Chaira de Sharon, o Monte Carmelo, en Haifa, onde os agardava, cheo de luces e bandeiras, o trasatlántico que deixaran en Beiruth, ademais de tamén Meggido, Nazaret, e o Monte da Transfiguración, navegando tamén polo lago Xenesaret, o posible lugar do Sermón de Montaña, Cafarnaum e Kafar Caná, o lugar da conversión da auga en Viño.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">O luns día 5 de xuño, sen embargo, a primeiras horas da mañá, aconteceu o que tanto temeran: a movilización militar, e a Guerra logo chamada Dos Seis Días, da que viviron tanto o comezo coma o seu final.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Vinte anos despois, en xullo de 1987, unha bomba que estourou na Porta de Damasco, en Xerusalén, alcanzou a aquel antigo compañeiro de estudos, que necesitando de moitos coidados para se restablecer, decidiu a Ezequiel a efectuar unha nova viaxe, na que, mentres agardaba a súa melloría non só percorreu parte do país senón que, finalmente, puido velo san.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Complementan o relato 90 fotografías dos feitos vividos polos protagonistas que, para un mellor seguemento, acompañamos por unhas “Puntualizacións Cronolóxicas”, con datos aclaratorios que chegan ata o ano 2015.</span></p><p style="text-align: justify;"><br /></p>Un home de Vilameánhttp://www.blogger.com/profile/15063549938325956073noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3041169996293737164.post-56276763426018789912017-08-04T12:18:00.003+02:002017-08-04T12:18:57.182+02:00Nuevo blogPuedes seguirme ahora en el siguiente blog<br />
<a href="http://xoanbernardezvilar.blogspot.com.es/">http://xoanbernardezvilar.blogspot.com.es</a><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://xoanbernardezvilar.blogspot.com.es/"><img border="0" data-original-height="835" data-original-width="994" height="335" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyt4M3W7ltfiNtSKK2pORKOxxdDnCNV5gZDTcTi87mhA0RzllrFnSoGVBQwB271typuAPTCo45uimqrQFFSnPEm2Kd30vI7146xIzcJZqyl_OMWhgqbNLotipjCzNr2WV6Ldxcrgy2mUPP/s400/Captura.PNG" width="400" /></a></div>
<br />Coge la Comida y Correhttp://www.blogger.com/profile/09479007022453114659noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3041169996293737164.post-40884528970636308942017-03-22T17:55:00.002+01:002017-03-22T18:02:49.359+01:00<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-size: 16.0pt; line-height: 150%;">2016: A APORTACIÓN DO “<i>CODEX AMBROSIANUS D <st1:metricconverter productid="52”" w:st="on">52”</st1:metricconverter>.</i></span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<b><span style="font-size: 16.0pt; line-height: 150%;"><i><o:p></o:p></i></span></b></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqPtMGqfRazDZe_aYFdplczWA4eqtC5aE-vkMOec0dYhfwrOvOc12qDNkkcPUMagMv3Jp6gARTp-NUnatXfK2iJJhUIs6v1sDZ4m354q1b6eahZQh0s3FMs3cpz49raXeQAUQCjiqnU4U/s1600/piazza+%25281%2529.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqPtMGqfRazDZe_aYFdplczWA4eqtC5aE-vkMOec0dYhfwrOvOc12qDNkkcPUMagMv3Jp6gARTp-NUnatXfK2iJJhUIs6v1sDZ4m354q1b6eahZQh0s3FMs3cpz49raXeQAUQCjiqnU4U/s640/piazza+%25281%2529.png" width="408" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><h3 style="line-height: 150%;">
<span style="font-size: small;"><b><i>A</i>
<span style="color: red;"> </span>“<i>Piazza</i>”</b> <b>e o</b> “</span><b><span style="font-size: small;"><i>Duomo</i>” de Milán, dende o Oeste</span><span style="color: red;"><o:p></o:p></span></b></h3>
</td></tr>
</tbody></table>
<!--[if gte vml 1]><v:shapetype id="_x0000_t75"
coordsize="21600,21600" o:spt="75" o:preferrelative="t" path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe"
filled="f" stroked="f">
<v:stroke joinstyle="miter"/>
<v:formulas>
<v:f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0"/>
<v:f eqn="sum @0 1 0"/>
<v:f eqn="sum 0 0 @1"/>
<v:f eqn="prod @2 1 2"/>
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelWidth"/>
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelHeight"/>
<v:f eqn="sum @0 0 1"/>
<v:f eqn="prod @6 1 2"/>
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelWidth"/>
<v:f eqn="sum @8 21600 0"/>
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelHeight"/>
<v:f eqn="sum @10 21600 0"/>
</v:formulas>
<v:path o:extrusionok="f" gradientshapeok="t" o:connecttype="rect"/>
<o:lock v:ext="edit" aspectratio="t"/>
</v:shapetype><v:shape id="_x0000_s1027" type="#_x0000_t75" style='position:absolute;
margin-left:145.45pt;margin-top:21.95pt;width:282.6pt;height:423pt;z-index:1'>
<v:imagedata src="file:///C:\Users\User\AppData\Local\Temp\msohtml1\01\clip_image001.jpg"
o:title="img610"/>
<w:wrap type="square"/>
</v:shape><![endif]--><!--[if !vml]--><br />
<div class="MsoNormal">
Para acadar un
axeitado coñecemento do pasado, a historia, ou a sinerxia dun lugar,
territorio, cultura, ou país, é necesario contar co maior número
posible de datos acerca, cando menos, da súa arqueoloxía, costumes, tradicións,
numismática, epigrafía, textos, ou antropoloxía. En canto ao que a
Galicia atinxe tampouco se pode esquecer canto sobre a fachada atlántica
europea, na que está físicamente situada, nos transmiteu o procóncul romano
Rufio Festo Avieno no traballo que
pacentemente elaborou, con base a datos tomados, segundo el mesmo declara, de
numerosos autores gregos, ademais de un cartaxinés, dos séculos VI ao IV a. C., informes dos cales algúns mesmo son
anteriores a tal período.</div>
<div class="MsoNormal">
A obra en cuestión consiste nun poema histórico-xeográfico,
a “<i>Ora Maritima</i>”, do que,
infortunadamente, se conservan nada máis que 713 dos seus versos, dado
por primeira vez á imprenta en Venecia no ano 1488, nun volume plural que contiña
traballos tanto do propio Avieno coma doutros escritores. Un feito que, coma se
pode observar, aconteceu escasas décadas despois de que, en 1450, Johannes
Gutenberg, perfeccionara o sistema de reproducción gráfica que o fixo famoso. </div>
<div class="MsoNormal">
Lamentablemente o
manuscrito do que foi tomada a obra á que nos estamos a referir perdeuse, se ben que, para o compensar, temos a
sorte de que aínda se conservan varios
exemplares desa edicción. E desapareceron,
así mesmo, outras reproduccións posteriores que da mesma se fixeron, da existencia
das cales sabemos por informacións coevas
coas mesmas. Fica nada máis, no <i>MS. Burm.
Q. 13, </i>que se garda na Universidade
de Leiden, nos Países Baixos, unha colación, ou cotexo, efectuada sobre a
publicada polo cartógrafo flamengo Abraham Ortelius (1527-1598).</div>
<div class="MsoNormal">
Mais existe tamén o denominado “<i>Codex Ambrosianus D <st1:metricconverter productid="52”" w:st="on">52”</st1:metricconverter></i>, un manuscrito de finais do século XV, do que
se afirma que contén unha colleita de obras
dos primeiros séculos da Era, entre as cales figuran os versos <st1:metricconverter productid="52 a" w:st="on">52 a</st1:metricconverter> 163 desa incompleta “<i>Ora Maritima</i>”. </div>
<div class="MsoNormal">
Voltando á xa mencionada publicación de
Venecia, compre que digamos tamén que ofrece a nada agradable chata de que, na súa parte final, fáltanlle algunhas palabras, e mesmo versos enteiros, así como que omite canto no orixinal do que foi tomada debía de figurar
a partires do intre no que o seu autor, Avieno, anuncia que vai dar a coñecer as denominacións que no
seu tempo, -c. ano 400 d. C.-, se lle
daban ás que figuraban nos antigos textos que utilizara coma fontes: “<i>Se che é util mudar estes nomes antigos
polos novos</i> . . .”, son as derradeiras
e escasamente reconfortantes palabras que do seu traballo se conservan. Unhas deficiencias, as indicadas, que parecen
deberse ao deterioro, nesa parte final, do soporte físico sobre o que, arredor
de mil cen anos antes, fora escrito o poema.
</div>
<div class="MsoNormal">
Coma consecuencia
de tales eivas producíronse discrepancias entre os investigadores ata o punto
de que algúns atrevéronse a efectuar correccións no texto, coa intención de
aclaralo, aínda que, na prase, parecen máis ben pensadas para tratar de adaptalo a determinadas concepcións
xeográficas propias que, doutro xeito, resultarían imposibles.</div>
<div class="MsoNormal">
A máis decisoria
de todas elas é, sen dúbida algunha, a
no século XVIII efectuada co verso número 151, transformando “<i>exténdense
sete días de viaxe de retorno</i>”, en “<i>exténdense
sete días de viaxe <u>a pé</u></i>”, pasando por alto os autores da mesma a
importante circunstancia de que, mentres a “<i>editio
princeps</i>” de Venecia mantiña con escrupulosidade a medida métrica das sílabas de cada verso, a lectura por eles proposta, o que facía era
alterar tal valor, (véxase o mapa núm. 1).</div>
<div class="MsoNormal">
Non son difíciles de atopar os estudos que
sobre a “<i>Ora Maritima</i>” se publicaron ata o día de hoxe. E tamén é
posible conseguir copias da edición de 1488. Mais convén que expliquemos
que, con esta na man, e sen ter para nada en conta as comentadas modificacións,
advértese xa, con toda a claridade, que a “<i>Ora Maritima</i>” descrebe unha navegación sobre a que, entre outros moitos
datos, indica os dous puntos máis afastados aos que chegou a embarcación, –ou
embarcacións-, que efectuou, –ou efectuaron-, tal viaxe, que sitúa a sete,
e cinco días, respectivamente, de
distancia das Columnas de Hercules, -Estreito
de Xibraltar-, comezo, ou remate, segundo a dirección na que se vaia, do
daquela coñecido coma <i>Mar Sardo</i>, ou
parte occidental do actual Mar Mediterráneo, (versos 150-151, e 163-164). E sinala
tamén un percorrido de dúas singraduras dende o segundo dos indicados puntos ata o Cabo da Roca, nas proximidades de
Lisboa, entón denominado “<i>Ophiussae prominens”</i>, (versos 171-173)<i>,</i> explicando ao mesmo tempo que o
territorio no que este se atopaba, fora coñecido antes pola denominación de <i>Oestrymnia</i>, por estar entón habitado polos
<i>Oestrymnios</i> (versos 152-155). Así mesmo aporta datos que permiten estimar que a velocidade
mantida en tales travesías foi darredor duns douscentos quilómetros cada vintecatro
horas, (versos 562-564), lixeiramente superior á que os autores gregos,
cartaxineses e latinos admiten como habitual nas naves da súa época. (Vid. os mapas do 1 ao
3). </div>
<div class="MsoNormal">
Un amigo, interesado
nestas cuestións, comentoume entón: “<i>Terás
que admitir a triste realidade que se
nos ofrece, dado que, con apenas un par de retoques máis, o comezo desa viaxe
de retorno poderíase situar mesmo nun lugar tan afastado como a Escandinavia</i>”.</div>
<div class="MsoNormal">
-Non debes de te preocupar por semellante cousa
–resposteille- Por que no ano 1968, o investigador alemán Dietrich Stichtenot, xa
propuxo coma comezo do relato precisamente o sur de Suecia. O que nos indica o
pouco que parece significar para algúns
o feito de que, aínda nas máis
favorables das condicións metereolóxicas, que debía ser cando as naves máis rápidas podían
acadar eses arredor de douscentos quilómetros cada vintecatro horas, se as que realizaron
tal viaxe partiron de Suecia, como ese estudioso entendeu, nos sete días que a “<i>Ora Maritima</i>” afirma que invertiron, o máis lonxe que podían ter chegado
sería ás proximidades do Canal da Mancha, a demasiada distancia, coma podes comprobar, do Estreito de Xibraltar que, segundo aquela, foi onde chegaron. E o
mesmo acontece coa maioría dos lugares que se seguen a propoñer coma comezo da navegación. Do que ven resultar, que o que desexamos, non sempre resulta o máis
conforme coa realidade.</div>
<div class="MsoNormal">
Paso
agora a me ocupar dese “<i>Codex
Ambrosianus”, </i>que antes mencionei, que, segundo comentarios de algúns autores,<i> </i>contén a parte da<i> “Ora Maritima”</i> máis estreitamente relacionada co principio do periplo
que descrebe, (versos <st1:metricconverter productid="52 a" w:st="on">52 a</st1:metricconverter>
163). Considero importante facelo porque
podería caber a posibilidade de que, tal
retallo ofrecese algunha lectura do perdido manuscrito de Rufio Festo Avieno,
por cativa que sexa, diferente da recollida
na edicción de Venecia, capaz de xustificar
algunha, ou algunhas, das correcións nela efectuadas polos eruditos. Unha
razón, coma se pode observar, de bastante peso. </div>
<div class="MsoNormal">
Infortunadamente, a “<i>Veneranda
Biblioteca Ambrosiana di Milano”, </i>depositaria do documento, esixíume tal
cantidade de xustificantes para me facilitar unha copia do mesmo, que, por
cansazo, acabei por renunciar a ela. Terían que pasar varios anos ata que, no
2015, e para acalmar os remorsos que me
sacudían por semellante valeiro de investigación pola miña banda,
decidín anotarme a unha viaxe orgaizada, e visitei a cidade que os celtas
denominaron Médelhan, os romanos Mediolanum, e hoxe coñecemos coma Milano, ou
Milán. Antes, e coma precaución, escribínlle
de novo á Biblioteca teimándo na petición, así coma anunciándolle tanto a miña
visita, como o hotel no que me ía
hospedar, e as datas nas que permañecería nel.</div>
<div class="MsoNormal">
Milán, cos seus
parques, a arquitectura das súas igrexas, basílicas, monumentos, comercios, e construccións, tanto antigas coma modernas,
os seus numerosos museos, os seus “<i>navigli</i>”, unha sorte de rede de canles, canos e cauces,
abertos a partir do século XII para o
transporte de mercadorías, agora aproveitados
tanto para a navegación coma para exhibicións de remolques á sirga, que
converteran a cidade nun xeito de Venecia interior, así como a súa pintura da
Última Cea, o seu mega-<i>Castello
Sforcesco,</i> o seu <i>Palazzo Reale</i>, o
seu <i>Teatro alla Scala</i>, escoltado pola
figura de Leonardo da Vinci, ou o himno á tecnoloxía que representa a espectacular <i>Galleria de Vittorio Emanuele II</i>, pode colmar as espectativas de
calquera visitante, por esixente que sexa. Mais non sería xusto, nin equitativo,
se deixara de mencionar o seu grandioso <i>Duomo</i>,
un case que incríble edificio do gótico radiante, medio afogado entre
contrafortes, arbotantes, tracerías, columnas e agullas de branco mármore, que
tardara máis de catrocentos anos en ser construído. Un paseo pola cuberta deste
grandioso templo, do que se asegura que ten capacidade para corenta mil almas,
a enxergar dende ela tanto a cidade, como a úbeda e dilatada chaira Padana e as
alturas dos Alpes, resulta, ademáis, un espectáculo imborrable.</div>
<div class="MsoNormal">
Orientándome por
todos os medios posibles procurei, coma
se pode supoñer, localizar aquela “<i>Veneranda
Biblioteca Ambrosiana</i>” dos meus pecados. E crín dar con ela o derradeiro día, pouco antes de partir para o
aeroporto. Certa persoa que naquel intre saía do conxunto de construccións nas
que me acababa de deter, advertiume, sen embargo, moi cortesmente, que estaba enganado, posto que aquela non era a <i>Biblioteca Ambrosiana</i>, senón a <i>Pinacoteca Ambrosiana,</i>. . . </div>
<div class="MsoNormal">
Na viaxe de
retorno vin matinando xa no seguinte paso que debía de dar. Ademais, ao chegar ao meu
domicilio tiven que me enfrentar á pouco grata sorpresa de me atopar coa carta
que a Milán enviara antes de emprender a viaxe. Devolvíanma porque, ao parecer,
trabucárame no enderezo. Non fora culpa, pois, da Biblioteca o non ter atendido
as miñas peticións. Revisando entón os datos
cos que contaba decateime tamén de que o que non sabía aquel
benintencionado cidadán que tratara de me orientar en Milán, era que a <i>Pinacoteca Ambrosiana</i> e a <i>Biblioteca</i> do mesmo nome, por min tan
ansiosamente procurada, creada no ano 1618, e con fondos de máis de 450.000
libros e documentos, estaban xuntas. É dicir, no grupo de edificios aos que pretendera acceder. O meu desprazamento á
Lombardía, víseo por onde o vira, resultara, pois, o máis estrepitoso dos fracasos.</div>
<div class="MsoNormal">
Non me detivo este,
sen embargo, e procedín a comunicarme de novo, e de inmediato, con aquela. Nesta
ocasión, e para a miña sorpresa, apenas uns días máis tarde, acábase de cumplir
disto
un ano, recibía case seguidos dous <i>e-mail</i>,
nos que alguén, ata aquel momento para min completamente descoñecido, Don Federico Gallo, me indicaba, no primeiro
deles, as seis obras que contiña aquel tan
fuxidío <i>Codex</i>, tres da autoría de Rufio Festo Avieno, se ben
que, por estrano que pareza, ningunha delas resultase ser aquel importante
anaco da “<i>Ora Maritima</i>”,
circunstancia que parecía aclarar, ou polo menos así mo pareceu a min, o que
podía dar de si canto se relacionaba con aquel entrambilicado caso. </div>
<div class="MsoNormal">
En canto á outra
comunicación, que me chegou un par de días despois, contiña o resultado dunha segunda,
e máis detida prospección por el efectuada dos versos 52 ao 163, que eu moi especialmente
lle demandara. Prospección da que tiraba a conclusión de que, tal como eu xa sospeitaba, dado o primeiro informe que me remitira,
tampouco eran da “<i>Ora Maritima</i>”, como
creran entender algúns investigadores, senón doutra obra ben distinta, concretamente
das “<i>Aratea</i>” de Germanico Iulio Cesar
(<st1:metricconverter productid="15 a" w:st="on">15 a</st1:metricconverter>. C.
– 19 d. C.) . . . Sen comentarios. </div>
<div class="MsoNormal">
A continuación,
o meu informador pasaba a me explicar: “<i>Non
si trata dunque dell´Ora maritima, e</i> <i>non
so come possano essere stati indotti in errore gli studiosi</i>”. Ou sexa: “<i>Non se trata, pois, da Ora Maritima, e</i> <i>non sei como puideron inducir a erro aos
estudiosos</i>”. Do que viña a resultar que este texto, o único que eu non tivera
ocasión de consultar persoalmente, nada tiña que ver coa obra de Avieno, polo que tampouco podía conter ningunha lectura distinta á da Edición de Venecia de <st1:metricconverter productid="1488, a" w:st="on">1488, a</st1:metricconverter> cal, por esta razón,
e mentres non se atope calquera imprevisto e ata agora ignorado documento con
ela relacionado, segue a ser a única que, aínda que incompleta, da “<i>Ora
Maritima</i>” existe, polo que, non contando
con probas o suficientemente firmes na
súa contra, científicamente non cabe outro camiño que o de seguir a tomala coa
máxima consideración. Así, pois, parece que, polo menos a este respeito, podía ficar
relativamente tranquilo.</div>
<div class="MsoNormal">
Tal coñecemento deberá de animar agora aos
estudiosos a que, aínda que non ignoren a existencia das espúreas modificacións que no texto de Avieno se pretenderon
introducir, deben tratar de situar xeográfica e razoadamente os accidentes nel descritos,
con base nas súas carácterísticas
físicas, orientacións e distancias, preferente e significadamente, dos denominados: <i>prominente
monte Oestrymnio</i>, próximo ao <i>golfo
Oestrymnino</i> e as <i>illas Oestrymnidas, </i> (versos 90-98), ricas en estaño e chumbo, que visitaban
tanto <i>tartesios</i> coma <i>carthaxineses
e fenicios </i>(versos 113-116)<i>.</i> (Vid.
o mapa 1).</div>
<div class="MsoNormal">
Así mesmo. o relato de Avieno ofrécenos axeitada
información sobre os non demasiado afastados deles, <i>monte de
Venus,</i> e <i>prominencia do Aryio</i>, dos que afirma que distaban cinco días de
navegación de Xibraltar, (versos 158-165), e
dous do Cabo da Roca, ou <i>promontorio
da Ophiussa</i>, (versos 171-173), sobre
o que tamén asegura, como xa dixemos, que o territorio no que se atopaba fora
antes coñecido coma <i>Oestrymnia</i>, por
habitalo os <i>Oestrymnios</i> (versos
152-155). Outro dato de especial relevancia é o de que, tales distancias representan, de
acordo coa velocidade preconizada ao longo de todo o poema, cubrir os mil, e os catrocentos quilómetros, respectivamente, que
de ambos puntos están separados os primeiros. (Vid. os mapas 2 e 3).</div>
<div class="MsoNormal">
Mais a “<i>Ora Maritima</i>” fainos saber algo máis: que
dende o <i>golfo Oestrymnino</i> e as <i>illas Oestrymnidas</i>, que acababa de
describir, ricas en estaño e chumbo, “<i>hai
unha viaxe de dous soles</i> –dúas xornadas, pero a navegar tan só de día- <i>ata a illa Sagrada</i>”, así como que “<i>despois, ofrécese próxima a illa dos Albións</i>”,
(versos 108-112). (Vid. o mapa 1). </div>
<div class="MsoNormal">
Chegados a este
punto, non debo de ocultar que o que vou dicir poderíase tomar tanto por unha manipulación máis coma por calquera
sorte de casualidade, ou se acaso dunha chiripa. Mais a realidade é que, dende
a Estaca de Bares, o punto máis setentrional da península Ibérica, ata o
estreito de Xibraltar, mídense mil catrocentos quilometros. É dicir, sete días
de viaxe, cubrindo douscentos quilómetros por xornada, un traxecto igual ao que, segundo a “<i>Ora
Maritima</i>”, de Xibraltar, comezo do <i>mar
Sardo</i> ou Mediterráneo occidental, debería de se atopar o punto máis
afastado na navegación que describe,
aquel dende o que se iniciou a viaxe de retorno (versos 148-151). </div>
<div class="MsoNormal">
Poderíase,
evidentemente, pensar do xeito que acabo de dicir. Mais se temos en conta que o
xeógrafo Caio Plinio Secundo (23-79 d. C.), no capítulo IV, 111, da súa <i>Naturalis Historia</i>, rematada cara ao ano
70, recolle que, no seu tempo, no <i>Conventus Lucensis</i>, situado ao oeste do
río Navia, nunha costa na que existen varias illas e penínsulas, vivía un <i>populus</i> denominado dos <i>Albións,</i> parece que deberíamos de comezar a pensar algo máis
seriamente xa acerca desta posibilidade. Porque dase a circunstancia de que
Plinio desempeñara o cargo de <i>procurator</i>
da <i>Provincia Hispania Citerior</i>, ou <i>Tarraconense</i>, a máis extensa de todo o
Imperio, que daquela chegaba á <i>Gallaecia.</i>
A <i>Gallaecia,</i> fora ocupada por Roma arredor
do ano <st1:metricconverter productid="19 a" w:st="on">19 a</st1:metricconverter>.
C., mentres que de Plinio sabemos que residira, uns noventa anos máis tarde
dese feito, na actual Astorga, sendo probable, así mesmo, que participara, -polo menos tivo acceso ao
mesmo-, no primeiro censo de homes libres celebrado no país, cuxos datos recolle
no traballo que antes mencionamos. Para completar a posibilidade que estamos a expoñer, pódese esgrimir tamén o
feito de que, no ano 1933, nas beiras do río Eo, lindeiro entre a Galicia e a Asturias actuais,
descubriuse unha lápida funeraria, do século I d. C., dedicada a <i>Nicer, de setenta e cinco anos, fillo de
Clutosi, príncipe dos Albións</i>. . .</div>
<div class="MsoNormal">
Debemos de indicar, asímesmo, que os posibles <i>Abións</i> das illas Británicas, maioritariamente
admitidos pola investigación como os na
“<i>Ora Maritima</i>” mencionados, ademais de non aparecer citados nunca, en
ningún texto que se coñeza, por tal denominación, atopábanse, coma é doado de
comprobar, lonxe de máis para que se poidese chegar, dende a súa illa, en sete días, ata Xibraltar, comezo, coma indicamos, do <i>Mar Sardo, </i>ou Mediterráneo occidental.</div>
<div class="MsoNormal">
Pódense, tamén, esgrimir argumentos con relación á <i>Illa Sagrada, -</i>”<i>Sacram Insula</i>”,
en latín, ou “<i>Hieré nêsos</i>”, no
posible texto grego orixinal-, maioritariamente identificada coa Irlanda actual.
A este respeito debemos de aclarar que a “<i>Ora
Marítima” </i>utiliza o adxetivo latino,<i>
sacer, sacra, sacrum, -“sagrado”, </i>ou<i>
“consagrado a”-, </i>para designar nada menos que nove accidentes xeográficos,<i> </i>(versos, 108, 165, 215, 226, 241, 315,
322, 429 e 495), e que coñece outros dous que levan o nome da deusa Venus (versos
158 e 437). Concurrencias estas que permiten sospeitar que tal xeito de
topónimos era de utilización bastante xeneralizada no tempo do que se ocupa o
texto de Rufio Festo Avieno. Coma consecuencia parece un tanto forzado recorrer a tales denominacións, e ás tamén
admisibles de <i>Éirinn</i>, <i>Éire</i>, <i>Ériu,</i> ou <i>Éirenn,</i> gaélicas, polas que nun
indeterminado pasado foi coñecida
Irlanda, coma razóns incuestionables para
determinar a súa identificación coa <i>Illa Sagrada,</i> urdindo, para sostelo, a existencia dun camiño de sete días
a pé, a través de Francia, que, ademais, Avieno non menciona, (Vid. mapa 1),
pasando por alto que sí afirma que os <i>Oestrymnios</i> viviran nas proximidades do
Cabo da Roca, -<i>Promontorio Ophiussa</i>- (versos
152-155, e mapas), ou a realidade de que
“<i>nêsos</i>”, en grego, ten tamén o
significado de “<i>península</i>”, -o propio
Avieno, denomina “<i>insulam</i>” (“<i>illa</i>”) á “<i>península” </i>do Peloponeso, (versos 153-157), no sur de Grecia, na
que, cara ao ano 372, desempeñara por segunda vez o cargo de <i>procónsul</i>-, sendo así mesmo unha realidade de que “<i>illa</i>”, en fenicio –outro dos idiomas das
fontes por el utilizadas-, ten o sentido de “<i>territorio alén dos mares</i>”, ou que, sen necesidade de alterar o relato, as
distancias nel indicadas lévannos a lugares idénticos topográficamente, e coas
mesmas orientacións e características, que os que describe, o cal xa non acontecería,
coma fácilmente se pode comprobar, se a
viaxe tivese chegado, tal como se pretende, a Irlanda. </div>
<br />
<div class="MsoNormal">
Incluímos a continuación tres mapas que poden axudar á comprensión
deste breve e incompleto comentario, aproveitando
ao mesmo tempo a ocasión para lle transmitir, unha vez máis, a Don Federico
Gallo, o noso agradecemento pola súa impagable axuda.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUzFbXlrbvIwuXbkgJEMgcneePcXq-05JgKvUuZ4nUYfsjznWgRd7icOpVJhzeInan8xjVU2_lY4y64rxOFjPx6wZThQccrPGdMap6TmO7xfj-psBSgBt0ZTC107MhQjeP0vDspg3SPpY/s1600/MAPA+1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUzFbXlrbvIwuXbkgJEMgcneePcXq-05JgKvUuZ4nUYfsjznWgRd7icOpVJhzeInan8xjVU2_lY4y64rxOFjPx6wZThQccrPGdMap6TmO7xfj-psBSgBt0ZTC107MhQjeP0vDspg3SPpY/s1600/MAPA+1.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<b>Mapa 1: Xeografía da “<i>Ora Maritima</i>” segundo o prehistoriador e profesor de arqueoloxía en
Oxford, Ch. F. Hawkes, en <st1:metricconverter productid="1969, a" w:st="on">1969,
a</st1:metricconverter> máis admitida polos investigadores, se ben que nela pásase por alto o feito de que o texto de
Avieno fala dunha navegación de “<i>dous
soles</i>”, non de “<i>dous días”</i>,
entre as <i>illas Oestrymnidas</i> e o territorio dos “<i>hierni</i>”, presunta Irlanda actual, destino imposible de acadar, tanto en dous “<i>soles</i>”,
coma en dous “<i>días</i>”, a causa
dos 450 qms. de distancia mínima que
median entre a Bretaña e esa illa.<o:p></o:p></b></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDazm_kSQ6a348ASic6Q5iBj8LTCBZePrlApr80kcaB6wjyXZd6Zf86S8qmkDNN5snkm6LqPop5lYNsuO5XOoUiQJsyBAstTF4G-Xo4bNaHKFnq1tDQMDga3keyyxGDjVgkdP03NMA01g/s1600/MAPA2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDazm_kSQ6a348ASic6Q5iBj8LTCBZePrlApr80kcaB6wjyXZd6Zf86S8qmkDNN5snkm6LqPop5lYNsuO5XOoUiQJsyBAstTF4G-Xo4bNaHKFnq1tDQMDga3keyyxGDjVgkdP03NMA01g/s1600/MAPA2.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b>Mapa 2: Carta publicada en 1980
polo profesor da Universidad de Pisa Aurelio Peretti (1901-1994), inspirada nos
estudos tanto do cartógrafo alemán Joham Heinrich Kiepert (1818-1899), autor en
1869 do famoso “<i>Atlas Antiquus</i>”, coma do investigador francés A. Berthelot (1934).
Peretti ofrece nela unha interpretación do occidente da península Ibérica
bastante máis acorde xa co texto de Avieno.<o:p></o:p></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnv9q5CT6vgBkgHeKgWUx0IGZh-J5R3An9tH-HEqtFK70StplGVutfuaH1LSghF3FlsLI2DrzhfVuNWL1hgHQB6eF4qzrLfIao34U1I2dV0r27-5vhBvv-uN_YI3Wbw9o_GjSvQFiqkPw/s1600/MAPA3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnv9q5CT6vgBkgHeKgWUx0IGZh-J5R3An9tH-HEqtFK70StplGVutfuaH1LSghF3FlsLI2DrzhfVuNWL1hgHQB6eF4qzrLfIao34U1I2dV0r27-5vhBvv-uN_YI3Wbw9o_GjSvQFiqkPw/s1600/MAPA3.jpg" /></a></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><br /></b></div>
</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b>Mapa 3: Reconstrucción
xeográfica con base ao texto non retocado da “<i>Ora Maritima</i>” por nós defendida na Tese de Doutoramento do ano
2011. Compárese cos outros mapas.<o:p></o:p></b></div>
<!--[if gte vml 1]><v:shapetype id="_x0000_t75"
coordsize="21600,21600" o:spt="75" o:preferrelative="t" path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe"
filled="f" stroked="f">
<v:stroke joinstyle="miter"/>
<v:formulas>
<v:f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0"/>
<v:f eqn="sum @0 1 0"/>
<v:f eqn="sum 0 0 @1"/>
<v:f eqn="prod @2 1 2"/>
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelWidth"/>
<v:f eqn="prod @3 21600 pixelHeight"/>
<v:f eqn="sum @0 0 1"/>
<v:f eqn="prod @6 1 2"/>
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelWidth"/>
<v:f eqn="sum @8 21600 0"/>
<v:f eqn="prod @7 21600 pixelHeight"/>
<v:f eqn="sum @10 21600 0"/>
</v:formulas>
<v:path o:extrusionok="f" gradientshapeok="t" o:connecttype="rect"/>
<o:lock v:ext="edit" aspectratio="t"/>
</v:shapetype><v:shape id="_x0000_s1026" type="#_x0000_t75" style='position:absolute;
margin-left:145.45pt;margin-top:21.95pt;width:282.6pt;height:423pt;z-index:1'>
<v:imagedata src="file:///C:\Users\User\AppData\Local\Temp\msohtml1\01\clip_image001.jpg"
o:title="img610"/>
<w:wrap type="square"/>
</v:shape><![endif]--><!--[if !vml]--><!--[endif]-->Xoán Bernárdezhttp://www.blogger.com/profile/04614231258342914719noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3041169996293737164.post-5241290002419036622016-12-26T15:24:00.005+01:002016-12-26T15:24:59.965+01:00A APORTACIÓN DO “CODEX AMBROSIANUS D 52”<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWeIgyCWPp0-gwB1lu8QEAb6hKo4HL2cobw2ItaNge90sJD6g7Ok6GoFZsRGlv6UhmtB_X75g3qRUEXqke1m-hLFjegXAx8Zp8dghrJRKJFLh_TcbN0DJXl25jmOhi17DgueT0PN_O4CM/s1600/piazza.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWeIgyCWPp0-gwB1lu8QEAb6hKo4HL2cobw2ItaNge90sJD6g7Ok6GoFZsRGlv6UhmtB_X75g3qRUEXqke1m-hLFjegXAx8Zp8dghrJRKJFLh_TcbN0DJXl25jmOhi17DgueT0PN_O4CM/s1600/piazza.png" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<b><i>A</i>
<span style="color: red;"> </span>“<i>Piazza</i>”</b> <b>e o</b> “<b><i>Duomo</i>” de Milán, dende o Oeste<span style="color: red;"><o:p></o:p></span></b></div>
</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Para acadar un
axeitado coñecemento do pasado, a historia, ou a sinerxia dun lugar,
territorio, cultura, ou país é necesario contar co maior número
posible de datos acerca, cando menos, da súa arqueoloxía, costumes, tradicións,
numismática, epigrafía, textos, ou antropoloxía. En canto ao que a
Galicia atinxe tampouco se pode deixar
de ter en conta o que, sobre a fachada
atlántica europea, na que está físicamente situada, nos transmiteu o procóncul
romano Rufio Festo Avieno no traballo que
pacentemente elaborou, con base a datos tomados, segundo el mesmo declara, de
numerosos autores gregos, ademais doutro cartaxinés, dos séculos VI ao IV a. C., informes dos que algúns mesmo se consideran
anteriores a tal período.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
A obra en cuestión consiste nun poema histórico-xeográfico,
a “<i>Ora Maritima</i>”, do que,
infortunadamente, se conservan nada máis que 713 dos seus versos, dado
por primeira vez á imprenta en Venecia no ano 1488, nun volume plural que contiña
traballos tanto do propio Avieno coma doutros escritores. Un feito que, coma se
pode observar, aconteceu escasas décadas despois de que, en 1450, Johannes
Gutenberg, perfeccionara o sistema de reproducción gráfica que o fixo famoso. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Lamentablemente o
manuscrito do que foi tomada a obra á que nos acabamos de referir perdeuse, se ben que, para o compensar, temos a
sorte de que aínda se conserven varios
exemplares desta edicción. E desapareceron,
así mesmo, outras reproduccións posteriores que da mesma se fixeron, da existencia
das cales sabemos por informacións procedentes
do seu tempo. Fica nada máis, no <i>MS.
Burm. Q. 13, </i>que se garda na
Universidade de Leiden, nos Países Baixos, unha colación, ou cotexo, efectuada sobre
a do cartógrafo flamengo Abraham Ortelius (1527-1598).</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Mais existe tamén o denominado “<i>Codex Ambrosianus D <st1:metricconverter productid="52”" w:st="on">52”</st1:metricconverter></i>, un manuscrito de finais do século XV, sobre o
que se afirma que contén unha colleita
de obras dos primeiros séculos da Era, entre as cales figuran os versos <st1:metricconverter productid="52 a" w:st="on">52 a</st1:metricconverter> 163 desa incompleta “<i>Ora Maritima</i>”. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Voltando á publicación de Venecia, compre
dicir que ofrece a nada agradable chata
de que, na súa parte final, fáltan algunhas palabras, e mesmo versos enteiros, así como que omite a parte que no orixinal do que foi
tomada debía de figurar a partires do intre
no que, o seu autor, Avieno, anuncia que vai dar a coñecer as denominacións que no
seu tempo, -c. ano 400 d. C.-, se lle
daba ás que figuraban nos antigos textos que utilizara coma fontes: “<i>Se che é util mudar estes nomes antigos
polos novos</i> . . .”, son as derradeiras
e escasamente reconfortantes palabras que do seu traballo se conservan. Unhas deficiencias, todas estas, que parece
que se deben ao deterioro, nesa parte final, do soporte físico sobre o que,
arredor de mil cen anos antes, fora escrito o poema. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Coma consecuencia
de tales eivas producíronse enormes discrepancias entre os investigadores, ata
o punto de que algúns atrevéronse a efectuar determinadas correccións no texto,
coa intención de aclaralo, aínda que, na prase, parecen máis ben pensadas para
tratar de adaptalo a determinadas concepcións
xeográficas que, doutro xeito, resultarían imposibles.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
A máis decisoria
de todas elas é, sen dúbida algunha, a
no século XVIII efectuada co verso número 151, que transformou “<i>esténdense
sete días de viaxe de retorno</i>”, en “<i>esténdense
sete días de viaxe <u>a pé</u></i>”, pasando por alto os autores da mesma a
importante cuestión deque, mentres a “<i>editio
princeps</i>” de Venecia mantiña con escrupulosidade a medida métrica das sílabas, a lectura por eles proposta, o que fai é alterar,
precisamente, ese valor, (véxase o mapa núm. 1).</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Non son difíciles de atopar os estudos que
sobre a “<i>Ora Maritima</i>” se publicaron ata o día de hoxe. E tamén é
posible conseguir copias da edición de 1488. Mais convén que expliquemos
que, con esta na man, e sen ter para nada en conta as comentadas modificacións,
advértese xa, con toda a claridade, que a “<i>Ora Maritima</i>” descrebe unha navegación sobre a que, entre outros moitos
datos, indica os dous puntos máis afastados aos que chegou a embarcación, –ou
embarcacións-, que efectuou, –ou efectuaron-, tal viaxe, que sitúa a sete,
e cinco días, respectivamente, de
distancia das Columnas de Hercules, -Estreito
de Xibraltar-, comezo, ou remate, segundo a dirección na que se vaia, do
daquela coñecido coma <i>Mar Sardo</i>, ou
parte occidental do actual Mar Mediterráneo, (versos 150-151, e 163-164). E sinala
tamén un percorrido de dúas singraduras dende o segundo dos indicados puntos ata o Cabo da Roca, nas proximidades de
Lisboa, entón denominado “<i>Ophiussae prominens”</i>, (versos 171-173)<i>,</i> explicando ao mesmo tempo que o
territorio no que este se atopaba, fora coñecido antes pola denominación de <i>Oestrymnia</i>, por estar entón habitado polos
<i>Oestrymnios</i> (versos 152-154). Así mesmo aporta datos que permiten estimar que a velocidade
mantida en tales travesías foi darredor duns douscentos quilómetros cada
vintecatro horas, (versos 562-564), lixeiramente superior á que os autores
gregos, cartaxineses e latinos admiten como habitual nas naves da súa época. (Vid. os mapas do 1 ao
3). </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Un amigo, interesado
nestas cuestións, comentoume: “<i>Terás que
admitir a triste realidade que se nos
ofrece, dado que, con apenas un par de retoques máis, o comezo desa viaxe de
retorno poderíase situar mesmo nun lugar tan fascinante e afastado como a Escandinavia</i>”.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
-Non debes de te preocupar por semellante cousa
–resposteille- Por que no ano 1968, o investigador alemán Dietrich Stichtenot, xa
propuxo coma comezo do relato precisamente o sur de Suecia. O que nos indica o
pouco que parece significar o feito de que, aínda nas máis favorables das condicións metereolóxicas,
que debía ser cando as naves máis
rápidas podían acadar eses arredor de douscentos quilómetros cada vintecatro
horas, se as que realizaron tal viaxe partiron de Suecia, como este estudioso entendeu,
nos sete días que a “<i>Ora Maritima</i>” afirma que invertiron, o
máis lonxe que podían ter chegado sería ás proximidades do Canal da Mancha, a
demasiada distancia, coma se pode
comprobar, do Estreito de Xibraltar que,
segundo aquela, foi o lugar ao que chegaron. E o mesmo acontece coa maioría dos
lugares que se seguen a propoñer coma comezo
da navegación. Do que ven resultar, que o
que un desexa, non sempre resulta o que máis se achega á realidade.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Paso
agora a me ocupar dese “<i>Codex
Ambrosianus”, </i>que antes mencionei, que, segundo comentarios de algúns autores,<i> </i>contén a parte da<i> “Ora Maritima”</i> máis estreitamente relacionada co principio do periplo
que descrebe, (versos <st1:metricconverter productid="52 a" w:st="on">52 a</st1:metricconverter>
163). Considero importante facelo porque
cabe a posibilidade de que, tal retallo poida ofrecer algunha lectura do perdido
manuscrito de Rufio Festo Avieno, por cativa que sexa, diferente da recollida na edicción de
Venecia, capaz de xustificar algunha, ou
algunhas, das correcións nela efectuadas polos investigadores. Unha razón, coma
se pode observar, de bastante peso. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Infortunadamente, a “<i>Veneranda
Biblioteca Ambrosiana di Milano”, </i>depositaria do documento, esixíume tal
cantidade de xustificantes para me facilitar unha copia do mesmo, que, por
cansazo, acabei por renunciar a ela. Terían que pasar varios anos ata que, no
2015, e para acalmar os remorsos que me
sacudían por semellante valeiro de investigación pola miña banda,
decidín anotarme a unha viaxe orgaizada, e visitei a cidade que os celtas
denominaron Médelhan, os romanos Mediolanum, e hoxe coñecemos coma Milano, ou
Milán. Antes, e coma precaución, escribínlle
de novo á Biblioteca teimándo na petición, así coma anunciándolle tanto a miña
visita, como o hotel da cidade, e as
datas nas que ía permañecer nel.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Milán, cos seus
parques, a arquitectura das súas igrexas,
basílicas, monumentos, comercios,
e construccións, tanto antigas coma
modernas, os seus numerosos museos, os
seus “<i>navigli</i>”, unha sorprendente rede de canles, canos e
cauces, abertos a partir do século XII para o transporte de mercadorías, agora aproveitados tanto para a navegación
coma para exhibicións de remolques á sirga, que converteran a cidade nun xeito
de Venecia interior, así como a súa pintura da Última Cea, o seu mega-<i>Castelo Sforcesco,</i> o seu <i>Palazzo Reale</i>, o seu <i>Teatro alla Scala</i>, escoltado pola figura
de Leonardo da Vinci, ou o himno á tecnoloxía que representa a espectacular <i>Galleria de Vittorio Emanuele II</i>, pode colmar as espectativas de
calquera visitante, por esixente que sexa. Mais non sería xusto, nin equitativo,
se deixara de mencionar o seu grandioso <i>Duomo</i>,
un case que incríble edificio do gótico radiante, medio afogado entre
contrafortes, arbotantes, tracerías, columnas e agullas de branco mármore, que
tardara máis de catrocentos anos en ser construído. Un paseo pola cuberta deste
grandioso templo, do que se asegura que ten capacidade para corenta mil almas,
a enxergar dende ela tanto a cidade, como a úbeda e dilatada chaira Padana e as
alturas dos Alpes, resulta, ademáis, un espectáculo imborrable.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Orientándome por
todos os medios posibles procurei, coma
se pode supoñer, localizar aquela “<i>Veneranda
Biblioteca Ambrosiana</i>” dos meus pecados. E crín dar con ela o derradeiro día, pouco antes de partir para o
aeroporto. Certa persoa que naquel intre saía do conxunto de construccións nas
que me acababa de deter, advertiume, sen embargo, moi cortesmente, que estaba enganado, posto que aquela non era a <i>Biblioteca Ambrosiana</i>, senón a <i>Pinacoteca Ambrosiana,</i>. . . </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Na viaxe de
retorno vin matinando xa no seguinte paso que cabía dar. Ademais, ao chegar ao meu domicilio
tiven que me enfrentar á pouco grata sorpresa de me atopar coa carta que a
Milán enviara antes de emprender a viaxe. Devolvíanma porque, ao parecer,
trabucárame co enderezo. Non fora culpa, pois, da Biblioteca o non ter atendido
as miñas peticións. Revisando entón os datos
cos que contaba decateime tamén de que o que non sabía o benintencionado
cidadán que tratara de me orientar en Milán, era que a <i>Pinacoteca Ambrosiana</i> e a <i>Biblioteca</i>
do mesmo nome, por min tan ansiosamente procurada, creada no ano 1618, e con
fondos de máis de 450.000 libros e documentos, estaban xuntas. É dicir, no grupo de edificios aos que pretendera acceder. O meu desprazamento á
Lombardía, víseo por onde o vira, resultara, pois, o máis estrepitoso dos fracasos.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Non me detivo este,
sen embargo, e procedín a comunicarme de novo, e de inmediato, con aquela. Nesta
ocasión, e para a miña sorpresa, apenas uns días máis tarde, acábase de cumplir
disto
un ano, recibía case seguidos dous <i>e-mail</i>,
nos que alguén, ata aquel momento para min completamente descoñecido, Don Federico Gallo, me indicaba, no primeiro
deles, as seis obras que contiña aquel tan
fuxidío <i>Codex</i>, tres delas
da autoría de Rufio Festo Avieno, se ben que, por estrano que pareza,
ningunha delas resultase ser aquel importante anaco da “<i>Ora Maritima</i>”, circunstancia que parecía aclarar, ou polo menos así
mo pareceu a min, o que podía dar de si canto se relacionaba con aquel
embarazoso e entrambilicado caso. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
En canto á outra
comunicación, que me chegou un par de días despois, contiña o resultado dunha segunda,
e máis detida prospección, por el efectuada de
tales versos 52 ao 163, que eu moi especialmente lle demandara.
Prospección da que tiraba a conclusión de
que, tal como eu xa sospeitaba,
dado o primeiro informe que me remitira, tampouco eran da “<i>Ora Maritima</i>”, como creran entender algúns investigadores, senón
doutra obra ben distinta, concretamente das “<i>Aratea</i>” de Germanico Iulio Cesar (<st1:metricconverter productid="15 a" w:st="on">15 a</st1:metricconverter>. C. – 19 d. C.) . .
. Sen comentarios. </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
A continuación,
o meu informador pasaba a me explicar: “<i>Non
si trata dunque dell´Ora maritima, e</i> <i>non
so come possano essere stati indotti in errore gli studiosi</i>”. Ou sexa: “<i>Non se trata, pois, da Ora Maritima, e</i> <i>non sei como puideron inducir a erro aos
estudiosos</i>”. Do que viña a resultar que este texto, o único que eu non tivera
ocasión de consultar persoalmente, nada tiña que ver coa obra de Avieno, polo que tampouco podía conter ningunha lectura distinta á da Edición de Venecia de <st1:metricconverter productid="1488, a" w:st="on">1488, a</st1:metricconverter> cal, por esta
razón, e mentres non se atope calquera imprevisto e ata agora ignorado
documento con ela relacionado, segue a ser a única que, aínda que incompleta, da “<i>Ora
Maritima</i>” existe, polo que, mentres
non contemos con probas o suficientemente firmes na súa contra, científicamente non cabe outro camiño
que o de seguir a tomala coa máxima consideración. Así, pois, parece que, a
este respeito, podía ficar tranquilo.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Tal coñecemento deberá de animar agora aos
estudiosos a que, aínda que non ignoren a existencia das espúreas modificacións que no texto de Avieno se intentaron
introducir, deben de tratar de situar xeográfica e razoadamente os accidentes nel
descritos, con base nas carácterísticas
físicas, orientacións e distancias, preferente e significadamente, dos denominados: <i>prominente
monte Oestrymnio</i>, próximo ao <i>golfo
Oestrymnino</i> e as <i>illas Oestrymnidas, </i> (versos 90-98), ricas en estaño e chumbo, que visitaban
tanto <i>tartesios</i> coma <i>carthaxineses
e fenicios </i>(versos 113-116)<i>.</i> (Vid.
o mapa 1).</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Así mesmo. o relato de Avieno ofrécenos axeitada
información sobre os non demasiado afastados deles, <i>monte de
Venus,</i> e <i>prominencia do Aryio</i>, dos que afirma que distaban cinco días de
navegación de Xibraltar, (versos 158-165), e
dous do Cabo da Roca, ou <i>promontorio
da Ophiussa</i>, (versos 171-173), sobre
o que tamén asegura, coma dixemos, que o territorio no que se atopaba fora
antes coñecido coma <i>Oestrymnia</i>, por
habitalo os <i>Oestrymnios</i> (versos
152-154). Outro dato a ter en conta é o de que, tales distancias representan, de
acordo coa velocidade preconizada ao longo de todo o poema, cubrir,
respectivamente, os mil, e os
catrocentos quilómetros, que, tamén respectivamente, de ambos puntos están separados
os primeiros. (Vid. os mapas 2 e 3).</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Mais a “<i>Ora Maritima</i>” fainos saber algo máis: que
dende o <i>golfo Oestrymnino</i> e as <i>illas Oestrymnidas</i>, que acababa de
describir, ricas en estaño e chumbo, “<i>hai
unha viaxe de dous soles</i> –dúas xornadas, pero a navegar tan só de día- <i>ata a illa Sagrada</i>”, así como que “<i>despois, ofrécese próxima a illa dos Albións</i>”,
(versos 108-112). (Vid. o mapa 1). </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Chegados a este
punto, non debo de ocultar que o que vou dicir poderíase tomar tanto por unha manipulación máis coma por calquera
sorte de casualidade, ou chiripa. Mais a realidade é que, dende a Estaca de
Bares, o punto máis setentrional da península Ibérica, ata estreito de
Xibraltar, mídense mil catrocentos quilometros. É dicir, sete días, a
douscentos quilómetros por xornada, que é a distancia á que, segundo a “<i>Ora
Maritima</i>”, de Xibraltar, comezo do <i>mar Sardo</i> ou Mediterráneo occidental, se
atopaba o punto máis afastado da navegación que describe, aquel dende o que se iniciou a viaxe de
retorno (versos 148-151). </div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Poderíase,
evidentemente, pensar do xeito que dicimos. Mais se temos en conta que o xeógrafo
Caio Plinio Secundo (23-79 d. C.), no
IV, 111, da súa <i>Naturalis Historia</i>,
rematada cara ao ano 70, recolle que, no
seu tempo, no <i>Conventus Lucensis</i>,
situado ao oeste do río Navia, nunha costa na que existen varias illas e
penínsulas, vivía un <i>populus</i>
denominado dos <i>Albións,</i> parece
que deberíamos de comezar a pensar algo máis
seriamente xa acerca desta posibilidade. Porque dase a circunstancia de que
Plinio desempeñara o cargo de <i>procurator</i>
da <i>Provincia Hispania Citerior</i>, ou <i>Tarraconense</i>, a máis extensa de todo o
Imperio, que daquela chegaba á <i>Gallaecia.</i>
A <i>Gallaecia,</i> fora ocupada por Roma arredor
do ano <st1:metricconverter productid="19 a" w:st="on">19 a</st1:metricconverter>.
C., mentres que de Plinio sabemos que residira, uns noventa anos máis tarde, na
actual Astorga, sendo probable, así mesmo, que participara, polo menos tivo acceso ao
mesmo, no primeiro censo de homes libres celebrado no país, cuxos datos recolle
no traballo antes mencionado. Para completar a posibilidade que estamos a expoñer, pódese esgrimir tamén o
feito de que, no ano 1933, nas beiras do río Eo, lindeiro entre a Galicia e a Asturias actuais,
descubriuse unha lápida funeraria, do século I d. C., dedicada a <i>Nicer, de setenta e cinco anos, fillo de
Clutosi, príncipe dos Albións</i>. . .</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Debemos de indicar, tamén, que os posibles <i>Abións</i> das illas Británicas, maioritariamente
admitidos pola investigación como os na
“<i>Ora Maritima</i>” mencionados, ademais de non aparecer citados nunca, en
ningún texto que se coñeza, por tal denominación, atopábanse, coma é doado de
comprobar, lonxe de máis para que se poidese chegar, dende a súa illa, en sete días, ata Xibraltar, comezo, coma indicamos, do <i>Mar Sardo, </i>ou Mediterráneo occidental.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Pódense esgrimir aínda argumentos contra a
posibilidade que acabamos de mencionar, de xeito especial no que se refire á <i>Illa Sagrada, -</i>”<i>Sacram Insula</i>”, en latín, e “<i>Hieré
nêsos</i>”, no posible texto grego orixinal-, que se identificou coa Irlanda
actual. A este respeito debemos de lembrar que a “<i>Ora Marítima” </i>utiliza o adxetivo latino,<i> sacer, sacra, sacrum, -“sagrado”, </i>ou<i> “consagrado a”-, </i>para designar nada menos que nove accidentes
xeográficos,<i> </i>(versos, 108, 165, 215,
226, 241, 315, 322, 429 e 495), coñecendo ademais outros dous que levan o nome
da deusa Venus (versos 158 e 437). Concurrencia que permite inferir que este xeito
de topónimos era de utilización bastante xeneralizada no tempo do que se ocupa
o texto de Rufio Festo Avieno. Coma consecuencia parece resultar un tanto forzado recorrer a tales denominacións, e ás tamén
admisibles de <i>Éirinn</i>, <i>Éire</i>, <i>Ériu,</i> ou <i>Éirenn,</i> gaélicas, coas que no pasado foi denominada Irlanda, coma razóns
decisivas para identificar esta coa <i>Illa Sagrada,</i> urdindo, para sostelo, a existencia dun camiño de sete días
a pé, a través de Francia, do que non
fala Avieno, (Vid. mapa 1), esquecendo que
os <i>Oestrymnios</i> viviran nas
proximidades do Cabo da Roca, (versos 152-154, e mapas), que “<i>nêsos</i>”, en grego, ten tamén o
significado de “<i>península</i>”, e que “<i>illa</i>” en fenicio –outro dos idiomas das
fontes polo procónsul utilizadas-, leva implícito o sentido de “<i>territorio alén dos mares</i>”, así como
que. sen necesidade de alterar o seu relato, as distancias que este indica lévannos
a lugares topográficamente idénticos, e coas mesmas orientacións e
características, que os por Avieno
descritos, o que xa non acontecería, coma se pode comprobar fácilmente, se a viaxe tivese chegado, tal como se
pretende, a Irlanda. </div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Incluímos a continuación tres mapas que poden axudar á comprensión
deste breve e incompleto comentario, aproveitando
ao mesmo tempo a ocasión para lle transmitir, unha vez máis, a Don Federico
Gallo, o noso agradecemento pola súa impagable axuda.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGtXx2iFedBjV4LPRNUYIJ11HEM51Xc03WkHVdx0RrpbblxtSqtFGn-Jycv7iAJIFMJNeWV73k_EEGeBRKN9bZCv4X8javSWPR3GkVH9oTIRS6udAUDGdZVqGS6heMRQshdroaEEY-LxA/s1600/mapa1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGtXx2iFedBjV4LPRNUYIJ11HEM51Xc03WkHVdx0RrpbblxtSqtFGn-Jycv7iAJIFMJNeWV73k_EEGeBRKN9bZCv4X8javSWPR3GkVH9oTIRS6udAUDGdZVqGS6heMRQshdroaEEY-LxA/s640/mapa1.jpg" width="424" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><div class="MsoNormal">
<b>Mapa 1: Xeografía da “<i>Ora Maritima</i>” segundo o prehistoriador e profesor de arqueoloxía en
Oxford, Ch. F. Hawkes, en <st1:metricconverter productid="1969, a" w:st="on">1969,
a</st1:metricconverter> máis admitida polos investigadores, se ben que nela pásase por alto o feito de que o texto de
Avieno fala dunha navegación de “<i>dous
soles</i>”, non de <i>dous días</i>,
entre as <i>illas Oestrymnidas</i> e o territorio dos “<i>hierni</i>”, presunta Irlanda actual, destino imposible de acadar, tanto en dous “<i>soles</i>”,
coma en dous “<i>días</i>”, a causa
dos 450 qms. de distancia mínima que
median entre a Bretaña e esa illa.<o:p></o:p></b></div>
</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWwhm0KpgahbPfvxtYARWFXjREDNr7xxUwD5qMXqFaOi293wXmq9SpNvMLLkDKX6zcE4As_9zYdCb_mgzf8A5zDlVB2blN8GpHz5U6zDPRaZSuZX8fCnmF5V5r8KvYUlZPjUj1-NQGHi0/s1600/mapa2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWwhm0KpgahbPfvxtYARWFXjREDNr7xxUwD5qMXqFaOi293wXmq9SpNvMLLkDKX6zcE4As_9zYdCb_mgzf8A5zDlVB2blN8GpHz5U6zDPRaZSuZX8fCnmF5V5r8KvYUlZPjUj1-NQGHi0/s640/mapa2.jpg" width="500" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><div align="center" class="MsoNormal">
<b>Mapa 2: Carta publicada en 1980
polo profesor da Universidad de Pisa Aurelio Peretti (1901-1994), inspirada nos
estudos tanto do cartógrafo alemán Joham Heinrich Kiepert (1818-1899), autor en
1869 do famoso “<i>Atlas Antiquus</i>”, coma do investigador francés A. Berthelot (1934).
Peretti ofrece nela unha interpretación do occidente da península Ibérica
bastante máis respectuosa xa do texto de Avieno.<o:p></o:p></b></div>
</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgg9nseP12mM6cotEKF4Vwp1rsZZxs0a5u9QCvBLUsnqe6W40FLb1ba5LnpIWxuqlcQ6IVMJW9ZNIyNKjmVgy-EabBaSY6oIn7HYrBo8yojXY-PYwFK8k3ZZG_ZlXBQB1Otwskws4EeHrA/s1600/mapa3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="418" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgg9nseP12mM6cotEKF4Vwp1rsZZxs0a5u9QCvBLUsnqe6W40FLb1ba5LnpIWxuqlcQ6IVMJW9ZNIyNKjmVgy-EabBaSY6oIn7HYrBo8yojXY-PYwFK8k3ZZG_ZlXBQB1Otwskws4EeHrA/s640/mapa3.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><div align="center" class="MsoNormal">
<b>Mapa 3: Reconstrucción
xeográfica con base ao texto non retocado da “<i>Ora Maritima</i>” por nós defendida na Tese de Doutoramento do ano
2011. Compárese cos outros mapas.<o:p></o:p></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal">
<b><br /></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%;">
<b><span style="font-size: 16.0pt; line-height: 150%;">Xoán Bernárdez Vilar, nadal
do 2016 <o:p></o:p></span></b></div>
</td></tr>
</tbody></table>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
Xoán Bernárdezhttp://www.blogger.com/profile/04614231258342914719noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3041169996293737164.post-20534492766791647382016-11-06T16:24:00.000+01:002016-11-06T16:25:34.675+01:00DOS ALTOS E SUBLIMES CEDROS DO LIBANO, AO CONFÍN DOS VERDES CASTROS<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "georgia" , serif; font-size: 17px; white-space: pre-wrap;">Dos dous lugares que no título deste comentario aparecen mencionados, o primeiro pertence ao grande poeta bíblico Isaías, que profetizou a cabalo dos séculos VIII e VII a. C. Tomado do seu Capítulo II, para maior precisión e comprensión, sintetizámolo agora do seguinte xeito: “</span><span class="_4yxp" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "georgia" , serif; font-size: 17px; font-style: italic; white-space: pre-wrap;">Porque chegará o día de Yaveh Sebaot contra todo o arrogante e encomiado, contra os altos e sublimes cedros do Líbano, e contra todas as naves de Tarsish, e a soberbia humana ficará derrubada</span><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "georgia" , serif; font-size: 17px; white-space: pre-wrap;">”. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "georgia" , serif; font-size: 17px; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "georgia" , serif; font-size: 17px; white-space: pre-wrap;">Nese Líbano que acabamos de mencionar, en parte coincidente co actual país da mesma denominación, existían, aproximadamente xa dende arredor do ano 3.000 a. C. varias pequenas cidades-estado, cananeas, ou semitas, conformadoras do que máis tarde se coñeceu coma pobo fenicio, o cal, malia a cativeza tanto do seu número coma dos recursos cos que contaba, comerciou marítimamente por todos os recunchos do Mediterráneo, en moitos dos cales, e a través de negociacións, conseguíu fundar numerosas factorías, a maioría en cativas illas costeiras, ademais doutros asentamentos, parte dos cales chegaron a se converter en cidades da importancia da tan coñecida e belicista Carthago. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "georgia" , serif; font-size: 17px; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "georgia" , serif; font-size: 17px; white-space: pre-wrap;">Pois ben, arredor do ano 1.000 a. C., eses itinerantes fenicios traspasaron as lendarias Columnas de Hércules – o Estreito de Xibraltar-, crearon outros establecementos no occidente de Andalucía, coma Gadir, a Cádiz actual, o </span><span class="_4yxp" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "georgia" , serif; font-size: 17px; font-style: italic; white-space: pre-wrap;">Castillo de Doña Blanca</span><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "georgia" , serif; font-size: 17px; white-space: pre-wrap;">, ou Onuba, hoxe Huelva, e exploraron a continuación o occidente africano, ata o Ecuador. Así mesmo, arredor do 600 a. C. , e a petición do faraón Nekao II (610-595), realizaron o alarde de circunnavegar este xigantesco continente, deixándonos ao mesmo tempo documentos coa descrición das exploracións atlánticas efectuadas, arredor de século e medio despois, polos almirantes Hannón e Himilcón de Carthago. Máis sorprendentes aínda resultan as numerosas inscricións fenicias atopadas no Brasil, sobre as que se verteu moita tinta, tanto a favor coma en contra da súa autenticidade, de xeito especial da que agora nos imos ocupar, a denominada “Pedra de Ingá”, ou “de Paraíba”. Aínda que se descoñece o lugar exacto no que apareceu, nin por quen foi descuberta, a realidade é que cunha carta do 11 de setembro de 1872, firmada por un certo, e completamente descoñecido, Antonio Alves da Costa, o </span><span class="_4yxp" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "georgia" , serif; font-size: 17px; font-style: italic; white-space: pre-wrap;">Presidente do Instituto Histórico e Geográfico Brasileiro</span><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "georgia" , serif; font-size: 17px; white-space: pre-wrap;"> recibíu unha copia manuscrita, en caracteres fenicios, de tal inscrición, descuberta no extremo máis oriental do Brasil, que lamentablemente rachara en catro anacos, de xeito que ninguén tivo ocasión de os examinar nunca. Así mesmo, o 23 de abril de 1874 o Direitor do </span><span class="_4yxp" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "georgia" , serif; font-size: 17px; font-style: italic; white-space: pre-wrap;">Museu Nacional de Río de Janeiro</span><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "georgia" , serif; font-size: 17px; white-space: pre-wrap;">, Dr. Ladislau Pretto, reproducía esa copia na revista </span><span class="_4yxp" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "georgia" , serif; font-size: 17px; font-style: italic; white-space: pre-wrap;">O Novo Mundo</span><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "georgia" , serif; font-size: 17px; white-space: pre-wrap;">. Mais, uns meses antes, o seu texto, que despois de moitas voltas acabara nas mans do orientalista francés Ernest Renan (1823-1892), fora considerado coma unha impostura. </span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "georgia" , serif; font-size: 17px; white-space: pre-wrap;"><br /></span>
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "georgia" , serif; font-size: 17px; white-space: pre-wrap;">Non acabou sen embargo aquí a cousa. Porque, case que un século máis tarde, no ano 1968, o investigador norteamericano Cyrus H. Gordon (1905-2001), reconsiderando a cuestión, entendeu que a copia era auténtica, e dos contidos da mesma, tirou a conclusión de que a desaparecida gravación da que fora tomada realizárana os membros extraviados dunha expedición de dez naves cananeas, para ser máis exactos, de Sidón, as cales, partindo de Ezyon Guéber, hoxe a cidade israelí de Eilat, no golfo de Akaba, nun posible intento de repetir a circunnavegación de África, se ben que nesta ocasión con intencións nada máis que comerciais, acabaron esparexidas, presumiblemente polos ventos Alisios, cando, unha vez rebasado o cabo de Boa Esperanza, se dirixían ao norte, chegando unha delas a o actual estado de Paraíba, no nordeste do Brasil. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "georgia" , serif; font-size: 17px; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "georgia" , serif; font-size: 17px; white-space: pre-wrap;">Segundo os datos daquel discutido documento, a expedición debeu de escomezar o seu periplo no ano 19 do rei Hiram III (553-533 a. C.), o que situaría a redacción do seu texto, varios anos despois, xa no Brasil, arredor do 521 a. C. </span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "georgia" , serif; font-size: 17px; white-space: pre-wrap;"><br /></span>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://scontent-cdg2-1.xx.fbcdn.net/t31.0-8/q84/p720x720/14976358_10154603405352660_5647572467155255816_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="352" src="https://scontent-cdg2-1.xx.fbcdn.net/t31.0-8/q84/p720x720/14976358_10154603405352660_5647572467155255816_o.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Copia da inscrición de Paraíba, segundo Ladislau Netto, nás últimas liñas da cal pódese ler :”Pronto chegaremos ao final do noveno, e mesmo do décimo ano da nosa permanencia aquí, onde fai un calor insoportable. . . Non nos queda máis consolo que Baal”.</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "georgia" , serif; font-size: 17px; text-align: left; white-space: pre-wrap;">En canto ao segundo dos lugares que arriba mencionamos, é moito máis recente posto que se debe a Eduardo Pondal Abente (1835-1917), o bardo de Ponteceso. ¿Mais, cal é ese confín dos Verdes Castros por el cantado?. . . Porque, Castros existen en case que toda a fachada Atlántica europea. Con base sen embargo no mapa “</span><span class="_4yxp" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "georgia" , serif; font-size: 17px; font-style: italic; text-align: left; white-space: pre-wrap;">Castros of Galicia</span><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "georgia" , serif; font-size: 17px; text-align: left; white-space: pre-wrap;">”, que aparece na obra do ano 2001 de Sir Barry Cunliffe (Portsmouth, 1939), profesor de arqueoloxía da Universidade de Oxford, advértese como este autor indica, por medio de puntos, a situación destas construccións entre a metade de Portugal e a Cantabria, destacando ao mesmo tempo a extraordinaria densidade que das mesmas se da na área do norte do Miño ao Eo, circunstancia que semella indicarnos a máis que posible parte de toda esta cultura á que puido pretender aludir Pondal por medio da súa expresión de “confín dos Verdes Castros”. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "georgia" , serif; font-size: 17px; text-align: left; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "georgia" , serif; font-size: 17px; text-align: left; white-space: pre-wrap;">A arqueoloxía demostra, ademais, que, entre os séculos VIII e V a. C., foi moi intensa a presencia fenicia en Portugal, detectándose bastantes asentamentos seus en tal territorio ao longo do período. Indicamos a continuación, de sur a norte, algúns deles, como os de Castromarim, Cerro da Rocha Branca, Abú, Almada, ou o de Santa Olaia, o máis setentrional de todos, na foz do Mondego, á altura xa de Figueira da Foz, se ben que algúns deles foron abandonados arredor do ano 500 a. C.. Mais ningunha instalación de especial releve relacionada con este pobo oriental, se descubreu ata o día de hoxe en Galicia, aínda que existan probas da presencia de navíos fenicios nas nosas costas, especialmente nas proximidades das Rías Baixas, cando menos entre os séculos VI e I a. C., ademais de numerosos achados que obrigan mesmo a dubidar que se trataran nada máis que de lugares de escala ocasional. Estamos a nos refirir, por suposto, ás insculturas de Oia, ao norte de A Guarda, que representan inconfundibles embarcacións do mediterráneo oriental, así como os restos fenicios atopados en Santa Trega, o Castro de Troña, A Lanzada, -centro de intercambio comercial claramente integrado xa nas rotas marítimas, dende o VII a. C. ao V d. C.-, Neixón (Boiro), un ánfora púnica na baía da Coruña, e as numerosas moedas feno-púnicas de arredor do ano 300 a. C., procedentes do sur da Península, aparecidas na Estaca de Bares e os seus arredores. Completa esta breve exposición o descubrimento baixo o Museo do Mar de Galicia, en Alcabre, Vigo, no Castro da Punta do Muiño de Vento, dun altar púnico datable nos séculos V-IV a. C. Nas mesmas Rías Baixas son tamén numerosas as Áncoras Líticas, en todo semellantes ás utilizadas no Oriente. Segue sen se poder demostrar, sen embargo, que o espectacular “</span><span class="_4yxp" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "georgia" , serif; font-size: 17px; font-style: italic; text-align: left; white-space: pre-wrap;">Muelle fenicio de Aguiño</span><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "georgia" , serif; font-size: 17px; text-align: left; white-space: pre-wrap;">”, en Ribeira, sexa de procedencia semita, coma con tanta insistencia se veu pretendendo. E existe, ademais, moitísima cerámica fenicia, ou feno-púnica, localizada entre o norte de Portugal e as costas de Asturias. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://scontent-cdg2-1.xx.fbcdn.net/t31.0-8/q91/p720x720/14890007_10154603408882660_4661430198129596310_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="408" src="https://scontent-cdg2-1.xx.fbcdn.net/t31.0-8/q91/p720x720/14890007_10154603408882660_4661430198129596310_o.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Fotografía da inscultura existente na península de Monteferro, no concello de Nigrán, ao pé do mar. Foi tomada a finais do ano 1986. Nela advértese claramente que os seus non son caracteres gregos, ou latinos, así coma que tampouco se parecen demasiado aos fenicios, cananeos, ou púnicos. ¿Estará acaso redactada por máns líbicas ou ibero-tartesias? . . . Dubidamos tamén que tales signos puidesen ter sido gravados por xentes nórdicas. A realidade é que, ao longo de trinta anos, aínda non fumos quen de atopar a ninguén que nos puidese aclarar este aparente misterio.</td></tr>
</tbody></table>
<div class="_2cuy _3dgx _2vxa" style="box-sizing: border-box; color: #1d2129; direction: ltr; font-family: Georgia, serif; font-size: 17px; margin: 0px auto 28px; text-align: justify; white-space: pre-wrap; width: 700px; word-wrap: break-word;">
Continuando coa cuestión, parécenos importante lembrar agora a desagradable experiencia pola que, en 1996, pasou Georgeos Díaz-Montexano, un investigador e editor cubano, cando identificou coma fenicia unha inscrición coñecida xa dende había algún tempo, á que tivera o atrevemento de datar entre os séculos X e o IX a. C. Segundo relata, a consecuencia desta decisión foi insultado, descalificado e acusado de falsificador, en base a que “<span class="_4yxp" style="font-family: inherit; font-style: italic;">según los expertos, principalmente gallegos, era imposible que los fenicios hubiesen llegado a Galicia, ni siquiera de paso</span>”. Este mesmo investigador descubreu, algo máis tarde, no “Monte de Chaos”, en Antas de Ulla, no interior do país, outra inscricíón, ésta púnica, do século II, ou I a.C. </div>
<div class="_2cuy _3dgx _2vxa" style="box-sizing: border-box; color: #1d2129; direction: ltr; font-family: Georgia, serif; font-size: 17px; margin: 0px auto 28px; text-align: justify; white-space: pre-wrap; width: 700px; word-wrap: break-word;">
Dos fenicios sabemos que comerciaban con cerámica, alfareiría, escarabeus, alimentos, roupa, tintes, púrpura, obxectos manufacturados, metais preciosos, vidro, xoias, marfís orientais, e outros productos. Mais había algo que, segundo nos lembra a “<span class="_4yxp" style="font-family: inherit; font-style: italic;">Ora Marítima</span>”, os motivara con máis empeño que ningunha outra cousa: o estaño, un mineral con importantes aplicacións, pero que tan só era posible de atopar en contados lugares, e do que a principal veta europea, tal como indican tanto Barry Cunliffe coma moitos outros investigadores, expallábase dende a nosa Costa da Morte, polo cabo Fisterra, e as Rías Baixas, ata actual provincia de Zamora. Na existencia deste mineral debe ser onde descansou o interese fenicio polo daquela remoto confín dos Verdes Castros. A favor deste punto de vista xoga o feito, tamén coñecido por antigos cronistas, de que, no ano 350 a. C., o estaño custaba aínda catro veces máis que a prata. Teñamos, pois, a honradez de recoñecer os méritos históricos do pobo fenicio, que, ademais de canto vimos de comentar, aportoulle á cultura universal o admirable agasallo da súa escritura alfabética. </div>
<div class="_2cuy _3dgx _2vxa" style="box-sizing: border-box; color: #1d2129; direction: ltr; font-family: Georgia, serif; font-size: 17px; margin: 0px auto 28px; text-align: left; white-space: pre-wrap; width: 700px; word-wrap: break-word;">
<span class="_4yxr" style="font-family: inherit; text-decoration: underline;">(</span><span class="_4yxo _4yxr" style="font-family: inherit; font-weight: bold; text-decoration: underline;">Publicado en extracto no número 199 da revista “Encrucillada”. Outubro de 2016)</span> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "georgia" , serif; font-size: 17px; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "georgia" , serif; font-size: 17px; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "georgia" , serif; font-size: 17px; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div>
Xoán Bernárdezhttp://www.blogger.com/profile/04614231258342914719noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3041169996293737164.post-79932958142034030862014-02-12T20:54:00.004+01:002014-02-12T20:56:08.750+01:00Charla-coloquio en Santiago sobre o mundo clásico e a novela histórica na nosa literatura <div class="MsoPlainText" style="text-align: justify;">
<a href="https://fbcdn-sphotos-f-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/t1/p370x247/1601373_10152209051377660_85574309_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><br /></a><a href="https://fbcdn-sphotos-f-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/t1/p370x247/1601373_10152209051377660_85574309_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://fbcdn-sphotos-f-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/t1/p370x247/1601373_10152209051377660_85574309_n.jpg" width="140" /></a><a href="https://fbcdn-sphotos-f-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/t1/p370x247/1601373_10152209051377660_85574309_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><br /></a><a href="https://fbcdn-sphotos-f-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/t1/p370x247/1601373_10152209051377660_85574309_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><br /></a></div>
<div class="MsoPlainText" style="text-align: justify;">
TITULO: "Xornadas da U.S.C.: Grecia e Roma en Galicia. Ponencias en xornadas interdisciplinares abertas ao público.</div>
<div class="MsoPlainText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoPlainText" style="text-align: justify;">
LUGAR: Facultade de Filoloxía, Compostela.</div>
<div class="MsoPlainText" style="text-align: justify;">
<o:p></o:p></div>
<div class="MsoPlainText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoPlainText" style="text-align: justify;">
DIAS: Xoves 13 de Febreiro.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoPlainText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoPlainText" style="text-align: justify;">
HORA: A partir das 16 horas.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoPlainText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoPlainText" style="text-align: justify;">
ACTUACIÓN: O profesor Xosé
Antonio López Silva moderará o acto que versará sobre o mundo clásico e a
novela histórica na nosa literatura. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoPlainText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoPlainText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoPlainText" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
Coge la Comida y Correhttp://www.blogger.com/profile/09479007022453114659noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3041169996293737164.post-21637582152137903252013-10-21T10:00:00.000+02:002013-10-23T18:23:46.776+02:00Xoán Bernárdez presenta en Vigo a súa tese doutoral sobre a "Ora Maritima", o documento que recolle as máis antigas referencias escritas sobre o que hoxe chamamos Galicia<h4>
"A Ora Maritima"
conserva tamén os máis antigos datos que se coñecen acerca do Occidente da
Europa prerromana, ofrecendo, así mesmo, datos completamente descoñecidos sobre a xeografía, a etnografía, a toponimia,
e determinados coñecementos históricos, da costa da Península Ibérica daquel tempo</h4>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNbk50MiJoI1orgbWTwrzS_wpfyl-G5yTkygt4779jlSFo-J29vBWuhaIZ9b-Rs6MKRlwiG_L7oIUMIi-MtYQJNYL7t6iPTQ_3Yw1mvNRIQuDh3eNqusML9DfTkOzw2ZcsKeape1WBJrdH/s1600/EVENTO.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="244" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNbk50MiJoI1orgbWTwrzS_wpfyl-G5yTkygt4779jlSFo-J29vBWuhaIZ9b-Rs6MKRlwiG_L7oIUMIi-MtYQJNYL7t6iPTQ_3Yw1mvNRIQuDh3eNqusML9DfTkOzw2ZcsKeape1WBJrdH/s640/EVENTO.jpg" width="640" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<h4>
Unha estela funeraria descuberta
hai oitenta anos nas beiras asturianas do río Eo, chave da identificación dos principais
lugares descritos na "Ora Maritima"</h4>
<h4>
A xornalista e escritora Sabela
Benárdez Iñarrea presenta o acto que terá lugar na Libraría Andel o xoves 24,
ás 20:30 horas<a name='more'></a></h4>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b>Data</b>: 24 de outubro</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b>Hora</b>: 20:30 horas</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<b>Lugar</b>: Libraría Andel,. en Avda.
Camelias 102 Vigo</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
O vindeiro xoves 24 de otubro, ás
20:30 horas, o escritor e historiador afincado en Vigo, Xoán Bernárdez presenta
na Libraría Andel, a súa Tese Doutoral de Xeografía e Historia Universidade de
Vigo) “O extraordinario mundo da Ora Marítima”. O traballo foi publicado en galego e en castelán. Preside o
acto, a xornalista e escritora, Sabela Bernárdez Iñarrea.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
A tese versa sobre un poema
escrito 400 anos despois de Cristo, que percorre a xeografía prerromana da
Europa occidental, con base a datos tomados de autores Gregos e Carthaxineses
de comenzos do século VI ANTES DE CRISTO. Segundo a investigación, este
documento recolle tamén, os máis antigos informes, descricións, xeografía,
etnografía, pinceladas históricas, e toponimia
do occidente da Península Ibérica.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Arredor deste poema, e do seu
autor, o procónsul romano Rufio Festo Avieno, hai numerosas intrigas que poden atrapar
ao lector mentres disfruta das conclusións do historiador quen, para se
asegurar da idoneidade das identificacións que se viñeron barallando a través
dos séculos, visitou cada un dos lugares
propostos por cantos estudaron o tema.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Entre as chaves da investigación
que Bernárdez realizou, seguindo as
posibles viaxes marítimas entendidas como a que describe o Poema, atópase a
achega dunha estela funeraria do século I, dedidaca a un príncipe dos Albións,
unha importante tribu que tanto Caio Plinio coma Claudio Ptolomeo, situaron
dacabalo da Galicia e a Asturias actuais. Tal estela foi atopada hai oitenta
anos nas beiras do río Eo, e está exposta no "Museo Arqueológico de
Asturias", en Oviedo.</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Xoán Bernárdez, nado en Marín en
1936, é escritor e historiador, afervoado polas Idades Antiga e Media, así como
Correspondente na Real Academia Galega. Ten máis de 30 obras publicadas, entre
novelas históricas e ensaios, ademais de artigos de investigación, polos que
obtivo varios premios, coma o
"Galicia de Investigación", ou
o "Xerais".</div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Entre as súas novelas con máis
sona atópanse "Un home de Vilameán", "A saga da illa sen
noite", "No ano do Cometa", ou "Big Bang". E no medio
dos seus traballos de investigación, publicou obras coma: "Exipto, a viaxe
perdida de Egeria", "Vidas Paralelas: Alexandre-Augusto",
"As descubertas precolombinas do século XV", "A xeografía do
mito de Tristán e Iseu", "Chronica Hermerici (c. 380-441) ou "O
rei Artur. mito e realidade".</div>
Coge la Comida y Correhttp://www.blogger.com/profile/09479007022453114659noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3041169996293737164.post-72540183740934507492013-08-07T20:19:00.002+02:002013-08-07T20:19:30.313+02:00O extraordinario mundo da "Ora Maritima" <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXfRcByRz-YeMO0HE0Q54domn2tjtuwdAeRnIe7i4NWRMIHT2RA1f0jL8s38spk-6O_-8vWBWf9O1niXHGDi3FsqG-K6V9NRv0ofmQj8Ch73gOHB3p5CvpN88A12ccSAWn3qN7wlIzusM/s1600/portada.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXfRcByRz-YeMO0HE0Q54domn2tjtuwdAeRnIe7i4NWRMIHT2RA1f0jL8s38spk-6O_-8vWBWf9O1niXHGDi3FsqG-K6V9NRv0ofmQj8Ch73gOHB3p5CvpN88A12ccSAWn3qN7wlIzusM/s400/portada.jpg" width="250" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Tese doutoral de Xoán Bernárdez publicada engalego e en castelán.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
RESUMO: Arredor do ano 400 d. C., o procónsul e home de letras romano, Rufio Festo Avieno, compuxo un poema de enorme importancia tanto xeográfica coma histórica. Este traballo, a "Ora Maritima", da que tan só se conservan os seus 713 primeiros versos, describe unha viaxe maritima que comezaba nun punto situado no Atlántico, ao que denomina "Prominente Monte Oestrymnio, volto cara ao atemperado Noto", ao pé do que "se abre o golfo Oestrymnino e as illas Oestrymnidas, vastamente espalladas e ricas en estaño e chumbo", coas que comerciaban fenicios, tartesios e carthaxineses. A viaxe chegaba ata o actual Mar Negro, se ben que, a perda dos versos que seguían ao 713, fai que a súa información se deteña en "Massilia", a Marsella de hoxe.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
A importancia da "Ora Maritima" reside no feito de que o seu autor, para a elaborar, serviuse de fontes de autores, case que todos gregos, que viviran, na súa maioría, a principios do século VI antes de Cristo, e coñeceron, polo tanto, datos históricos, xeográficos e etnogtráficos anteriores aos que nos deron a coñecer comentaristas posteriores. </div>
<a name='more'></a><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Pois ben, a pesar da precisa descrición que acerca do "Prominente Monte Oestrymnio", e os seus arredores, nos ofrece o poema, así como das distancias, en días, ou en soles de navegación, indica respecto aos distintos lugares que menciona, ao longo dos últimos cincocentos anos, os investigadores chegaron a moi dispares interpretacións sobre a mesma, mesmo a situar o inicio da viaxe que describe en lugares tan distantes entre sí como son o sur de Suecia e o cabo Sâo Vicente, en Portugal, e outros intermedios, lugares nos que, ademais, non existe ningún monte autenticamente prominente, volto cara ao Sur, como acerca do "Oestrymnio" indica a "Ora Maritima".</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Por outra banda, os datos que esta ofrece, semellantes aos doutros autores da antigüidade, permiten establecer que as naves de comezos do século VI a. C. podían desenvolver singraduras duns 200 quilómetros cada 24 ahoras, e de arredor de 140-150, navegando tan só de día, na primavera-verán.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
O feito de que, varios séculos despois, Xulio César citara na península de Bretaña a existencia dun pobo denominado "Osismo", ou "Osismio", foi interpretado no sentido de o considerar como unha evolución de "Oestrymnio". </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Completa as conclusións dunha importan te parte dos investigadores, a de identificar a "Illa Sagrada, a dous soles do Promontorio Oestrymnio", coa de Irlanda, e á súa inmediata, a dos Albións, coa de Britannia. Mais, ao resultar completamente imposible cubrir as distancias existentes entre os distintos puntos polos investigadores suxeridos coma "Promontorio Oestrymnio", e a indicada Irlanda, así como que a "Ora Maritima" menciona nada menos que once lugares marítimos "sagrados" ou "consagrados a", así coma que non se descubrisen restos fenicios, tartesiuos ou carthaxineses máis alá das costas asturianas, alertaron en contra da idoneidade desta teoría.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Coma consecuencia, seguindo a precisas puntualizacións da "Ora Maritima", o traballo suxire identificar o "Promontorio Oestrymnio" co autenticamente prominente cabo Fisterra, situado na principal veta europea de estaño, o cal, dirixíndose cara ao sur, domina o Seno das Rías Baixas, que chegan al Cabo Silleiro, punto dende o que se poden medir os cinco días de navegación -1000 quilómetros- que o poema sinala que se necesitaban daquela para chegar ás Columnas de Hércules, as actuais Xibraltar e Ceuta.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Así mesmo, as precisións de Avieno revelan que, no século VI a. C. a fachada occidental portuguesa recibía a denominación de "Ophiussa", se ben que, antes, fora coñecida como "Oestrymnia".</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Completa a información sobre o controvertido punto de partida da "Ora Maritima" o dato de que "a dous soles para un barco", a partir de Fisterra, a actual Estaca de Bares ofrécenos tanto a efixie da antiquísima deidada denominada A Muller Mariña, como un prehistórico peirao, con restos fenicios, nunha parte da costa ateigada ademais de moedas súas. Así mesmo, nesta ribeira, tanto Caio Plinio coma Claudio Ptolomeo, situaron o pobo denominado dos Albións, do que, en 1933, foi atopada nas beiras do río Eo, unha lauda sepulcral do século I dedicada a Nicer Clutoso, un dos seus príncipes.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
PUNTOS DE VENDA:</div>
<div style="text-align: justify;">
-Libraria Cartabón</div>
<div style="text-align: justify;">
-Amazon</div>
<div style="text-align: justify;">
-Prometeo</div>
<div style="text-align: justify;">
- Librerías Nobel, Vigo.</div>
<div style="text-align: justify;">
-Librería Andel, Vigo</div>
<div style="text-align: justify;">
- Próximamente en Casa del Libro </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
ABSTRACT:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Around the year 400 AD, the Roman proconsul and author, "Postumius Rufius Festus Avienus", composed a poem, the "Ora Maritima", describing a sea voyage from a location ind the Atlantic, "Mount Oestrymnio Prominent", to the current Black Sea, which, having been lost its final part, ends now in Marseille, in southern France. Its importance comes from the fact that R.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Festo Avieno, to produce it, took texts as sources by authors, almost all Greeks, who lived mostly by the beginning of the distant sixt century BC. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Despite all details offered, the researchers came to very different conclusions about its contents, even to place de beginning of the journey in places as far apart as southern Sweden and Cape Sâo Vicente, Portugal, despite not being in anyone any prominent hill, faced to de South, as indicated "Oestrymnio".</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Of all his proposals, which received the mos number of followers was situated this promontory west of Bryttany, "two suns away from de Sacred Island, next, in turn, to the Albiones". According to her, the people of de "Osismo, or Osismios", in Bryttany would correspond with the "Oestrymnios" of the poem, and the islands, with the ones of Ireland and Britain. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
But being physically impossible to cover the distances from the various points suggested as "Oestrymnio Promontory", to Ireland in "two suns", and the words by the "Ora Maritima" of no less than eleven places -islands, capes, mountais- "sacred", became this theory unconvincing.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
In contrast, data from the "Ora Maritima" seem to suggest as the high promontory "Oestrymnio", the Cape Finisterre, located in the main european tin vein, which facing south, dominates the gulf os the Rias Baixas, full of islands and peninsulas, arriving at Cape Silleiro, point from which you can measure the five days of sailing -1000 kilometers indicates the poem then needed to reach the "Pillars of Hercules": Gibraltar and Ceuta. Avieno accuracies also point ou that in the sixth century B.C. the western portuguese coastline was called "Opiussa", but som time before it has been denominates "Oestrymnia".</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
On the other hand, at a distance of "two suns" by ship, starting from Finisterre, the current Estaca de Bares offers the effigy of the prehistoric "Muller Mariña", and a primitive dam with Phoenician remais. Caio Pliny and also Ptolemy placed alon this coast the people of the Albiones of which, in 1933, was found a first century AD tombstone, which belongs to Nicer Clutosi, one of his princes.</div>
<br />Un home de Vilameánhttp://www.blogger.com/profile/15063549938325956073noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3041169996293737164.post-67170415655548089762009-07-14T18:09:00.000+02:002013-08-07T19:53:14.411+02:00A seducción e o engado do exótico. O deserto do Néguev<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMG713NUR61-YRyXlZLSt9IaXVEsgFm1_hahbbEd_-77TmED2vJhQ6_AZEasEn7N-B3Rzhhw9VQd9L3znSIb1HDGzR0GCXSIre0rp_4C8xwjGo50ywpheuqDQshcL27T1kZBupiEoFkS8/s1600-h/1.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5359833770744344226" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMG713NUR61-YRyXlZLSt9IaXVEsgFm1_hahbbEd_-77TmED2vJhQ6_AZEasEn7N-B3Rzhhw9VQd9L3znSIb1HDGzR0GCXSIre0rp_4C8xwjGo50ywpheuqDQshcL27T1kZBupiEoFkS8/s400/1.jpg" style="display: block; height: 400px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 249px;" /></a> <br />
<div align="justify">
<em>No segundo día do percorrido polo Néguev, cando nos atopábamos a poucos quilómetros de Eilat, a nosa furgoneta derrapou. Saiu da estrada, e deu seis ou sete voltas sobre si mesma, rebotando nun par de ocasións contra a parede de pedra situada á dereita da estrada. Angustiosa sensación de impotencia a miña, mentres presentía a cada rebolo, a inexorable chegada da Parca. Afortunadamente, coma se nos protexera algún propicio «dxinn» do deserto, e aínda tendo en canta a aparatosidade do accidente e de que fumos repetidamente golpeados por asentos, rodas, maletas e paredes do vehículo, ninguén recibiu máis que uns simples cortes nas pernas e algúns negróns. Mais o transporte quedou inservible, e houbemos de chegar a Eilat facendo auto-stop. Acompañábanme na furgoneta, Shimon, o chofer, Thomas, un rabino húngaro, a súa esposa Esther, e Margaret, unha rapaza inglesa que falaba tamén portugués. </em><br />
<em><br /></em></div>
<div align="justify">
<em></em> </div>
<div align="justify">
<em>Aquela noite, parcialmente recuperados xa do susto e dos hematomas, Thomas e Esther -admirable muller, pendente sempre de axudar aos demáis- creron conveniente brindar por ter saído tan ben librados daquela terrible proba. En realidade era coma se naceramos de novo. Atopábamonos no hotel «Coral Sea» e celebrábamos o sabath ceando á luz das velas. Erguín entón a miña copa, e, póndome en pe, dixen con certa solemnídade: «Le haim», -Pola vida- un vello brinde xudeu. «Le haim», repetiron eles, visiblemente satisfeitos de que tamén eu o coñecese.</em><br />
<a name='more'></a><em> </em></div>
<div align="justify">
<em></em> </div>
<div align="justify">
<em><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5359833730589743474" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5Wqf2L0jPhNW31WfAbR-ToEV7pFIxz8GO3H_tUsPfeC4lF8-zx3m4Kg84nImhTJlliyTZgNAdPg534MB0M3MzsZ6B0jQjHcsR3_C_kd0QqTV7B22vhVd7JIOFqS8Wi8iOzIOs2eF8Bk4/s400/eilat.jpg" style="cursor: hand; display: block; height: 217px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 400px;" /></em></div>
<div align="center">
<em><strong>Vista de Eilat á noite</strong>***** </em></div>
<em></em><br />
<div align="justify">
<em><br /></em>
<em>Néguev significa «seco» e, á vez, «sur». Este deserto está situado na parte meridional de Israel, e ten unha extensión de 12.200 Km2. «Bismillah ar-Rahmanar-Rahim». «No nome de Deus, Clemente e Misericordioso»: Cando o Todopoderoso creou o mundo, tomou o vento e dixolle: «¡Faite home!» E do vento, por vontade de Deus, naceu o beduino. Despois, colleu unha flecha e fixo o corcel do deserto. Con el poideron estes homes habitar as espidas parameiras e os desolados areais que lles corresponderon no reparto da Terra. Logo, a súa farturenta imaxinacion encheu estes lugares de suntuosos pazos de mármore ou de alabastro, cúpulas douradas, e portas de zafiro, entre regatos murmurantes, árbores de amiscle ou mirra e aves cantoras. A realidade, sen embargo, é ben distinta. </em></div>
<div align="justify">
</div>
<div align="justify">
<em>Os desertos moi poucas veces resultan ese fascinante mundo de área, oasis e caravanas, con lúas prendidas no ceo ou nas copas das palmeiras. E si xa son escasos os que se axeitan a ese paradigma, o do Néguev menos aínda. Nel os beduinos viven, si, en tendas escuras, entre asnos, camelos e algunhas palmeiras, mais contan tamén con tractores, cisternas portátiles ou antenas de televisión. No Néguev hai novas e industriosas cidades, conduccións de auga, marquesinas de vidro ó longo das súas estradas, e estacións de servizo con aire acondicionado e música ambiental. Morfolóxicamente o Néguev e unha chaira de coor do mel, con outeiros, vermellos, amarelos ou escuros, de pedernal, caliza, creta, dolomita ou granito. Chans empedrados, dunas, pedras esculpidas, rochas lañadas polo vento, e picos, rabuñados todos eles por un labirinto de brancos e retortos «wadis», con pelouros nas súas ribeiras e illados tamarindos e matogueiras no seu interior. </em></div>
<div align="justify">
</div>
<div align="justify">
<em>Lombas de poo, terrazas, cráteres, caborcos, térras ermas, e un aire seco, aquecidos por un sol continuamente chantado no medio do seu ceo abrancuxado. Asi me foi dado a min contemplalo. Antes da formación do estado de Israel, en 1948, vivian no Néguev menos de 15.000 beduinos nómadas, e uns centos de xudeus, distribuidos en quince «kibbutzim». Hoxe pasan de 20.000 os beduinos, e de 300.000 os israelis, a maioria procedentes do norte de África, que viven da explotación dos singulares recursos deste territorio. Beersheba é o seu núcleo principal. Unha cidade na que viven inmigrantes de máis de setenta países, cunha florecente industria -cerámica, tecidos, alimentación, utillaxe, pequeña metalurxia, pesticidas, etc.- universidade, hospital, escola de medicina, conservatorio de música, escola de danza, e centro orquestal e de arte. En Beersheba están tamén as oficinas da maioria das compañías que exploran a potasa, os fosfatos, o bromo, o magnesio, o sal e a cal, tanto do Néguev coma do inmediato Mar Morto.</em></div>
<br />
<div align="justify">
<em></em> </div>
<div align="justify">
<em><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5359833678931317426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7gUWxQ2wFD1B6IMnWAVBW3Gt0l2YH4-lMsBvj3r2uk4JQGtq7RhWAnEhGnwsYzuAjGwYD0cZDPSmcSAgzFBFIP1OUvSjiFxFCMGjCJRS1VOgPRwdZHLlmrurQzt6qkofkRpA8XE5rJ6k/s400/bengurion.jpg" style="cursor: hand; display: block; height: 282px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 400px;" /></em></div>
<div align="justify">
<em></em> </div>
<div align="justify">
<em><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5359833554792298866" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5KYgRxN0sY0qecfdi4V6hGeDxuSQM6V0l_Ziw11XW2SACI2u_Hmoin12K8aZviQgGzA_UdQ88TpMABSV-G7c5w8jls5m3KqMijXF9ls5wJzXn8KsdGzuAPi_RJUlV1NqSlxU2Ej2Ta8s/s400/beersheva.jpg" style="cursor: hand; display: block; height: 315px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 400px;" /></em></div>
<div align="center">
<em><strong>Rúa e Universidade Ben Gurion de Beersheva </strong></em></div>
<div align="center">
<em><strong> </strong></em></div>
<div align="justify">
<em>Nela celebran ademáis o seu mercado, con todo o seu exotismo e colorido, os beduinos. Isto acontece os xoves. Outras cidades do Néguev son, Arad, Yeroham, Dimona, Mitzpe Ramón ou Eilat. Existen tamén moitisimos «kibutzim» e «moshavim», cooperativas agricola-industriais explotadas por dende unhas ducias a varios centos de persoas, auténticos gromos de futuras cidades. Nas súas explotacións pódense ver, coma unha curiosidade, tractores con aire acondicionado. Amigamente, os nabateos, os constructores da famosa cidade de Petra, utilizando a irrigación por escorrentia, conseguiron fornecer neste deserto todas as súas necesidades. </em></div>
<div align="justify">
<em></em> </div>
<div align="justify">
<em>Na actualidade, ademáis de resucitar esta técnica, os israelíes están a aclimatar nel cabras de Chipre e do Kalahari, e avestruces. As primeiras, ademáis de posuír unha dieta máis lixeira, son capaces de beber auga salobre, e a súa producción leiteira é superior á das súas outras conxéneres. Por outra banda os avestruces aportan cincuenta ovos de dous quilos ao ano, e ademáis carne de baixas cabrias, apta para persoas con problemas circulatorios. E experiméntase tamén con árbores de laboratorio capaces de adaptarse á súa cativa humidade: 200 milímetros de precipitación anual en Beersheva, e 50 mm. en Eilat, no sur. A linde oriental do Néguev é o Mar Morto, un dos puntos máis singulares de todo o planeta. Situado na xigantesca falla que vai do Tauro a África Central, este pequeño mar interior, ten a súa superficie a uns 400 metros por debaixo do nivel do Mediterráneo. </em></div>
<div align="justify">
<em></em> </div>
<div align="justify">
<em>As súas augas non se poden beber, nin cheirar, son seis veces máis salgadas que as do noso Atlántico, impenetrables para o ollo human, e conteñen cantidades inmensas de bromuro e cloruro de magnesio. Isto trae coma consecuencia que resulte imposible poder mergullarse nelas, así como a aparición de formacións salinas coma os «icebergs» do grabado. No extremo septentrional do Mar Morto, atópanse as covas de Qumrán. Nelas Jbi onde, ala polo ano 1946, atoparía Mohamed ad-Dib os revolucionarios manuscritos que tanto veñen dando que falar dende entón aos investigadores.</em></div>
<div align="justify">
<em><strong>Xoán Bernárdez</strong></em></div>
<br />
<div id="__ss_869001" style="text-align: left; width: 477px;">
<a href="http://www.slideshare.net/endefensadeisrael/a-seduccion-e-o-engado-do-exoticoo-deserto-do-neguev-presentation" style="display: block; font: 14px Helvetica,Arial,Sans-serif; margin: 12px 0 3px 0; text-decoration: underline;" title="A seduccion e o engado do exotico.O deserto do Neguev">A seduccion e o engado do exotico.O deserto do Neguev</a><object height="510" style="margin: 0px;" width="477"><param name="movie" value="http://static.slidesharecdn.com/swf/ssplayerd.swf?doc=a-seduccion-e-o-engado-do-exoticoo-deserto-do-neguev-1230079978659189-2&rel=0&stripped_title=a-seduccion-e-o-engado-do-exoticoo-deserto-do-neguev-presentation" /><param name="allowFullScreen" value="true"/><param name="allowScriptAccess" value="always"/><embed src="http://static.slidesharecdn.com/swf/ssplayerd.swf?doc=a-seduccion-e-o-engado-do-exoticoo-deserto-do-neguev-1230079978659189-2&rel=0&stripped_title=a-seduccion-e-o-engado-do-exoticoo-deserto-do-neguev-presentation" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="477" height="510"></embed></object><br />
<div style="font-family: tahoma,arial; font-size: 11px; height: 26px; padding-top: 2px;">
View more <a href="http://www.slideshare.net/" style="text-decoration: underline;">documents</a> from <a href="http://www.slideshare.net/endefensadeisrael" style="text-decoration: underline;">endefensadeisrael</a>.</div>
</div>
Un home de Vilameánhttp://www.blogger.com/profile/15063549938325956073noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3041169996293737164.post-77696584199684792872009-07-11T13:50:00.000+02:002009-07-18T18:32:19.892+02:00Xoán Bernárdez na videoteca da AELG<object width="580" height="360"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/hGhXeEdjSGA&hl=es&fs=1&rel=0&color1=0x2b405b&color2=0x6b8ab6&border=1"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/hGhXeEdjSGA&hl=es&fs=1&rel=0&color1=0x2b405b&color2=0x6b8ab6&border=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="580" height="360"></embed></object>Un home de Vilameánhttp://www.blogger.com/profile/15063549938325956073noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3041169996293737164.post-52902748266136371232009-05-20T10:43:00.000+02:002009-07-20T10:45:20.823+02:00A "Carta de París", considerada como de Cristóbal Colón<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZNQ1WKFQN-6YU4518KRlmBeABGH-Z7vR0KaW0tShi1ARnV39XCv2IFO59fTDU0CgPKaMeyfG5MaRwt2lKGbmjXPSWwJEsnOJ9U_xMEPahizos0H7Bz6RSMEhPC1KXZmDP0ZPeGkSorjg/s1600-h/cartadeparis001.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5360460445005522946" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 400px; CURSOR: hand; HEIGHT: 384px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZNQ1WKFQN-6YU4518KRlmBeABGH-Z7vR0KaW0tShi1ARnV39XCv2IFO59fTDU0CgPKaMeyfG5MaRwt2lKGbmjXPSWwJEsnOJ9U_xMEPahizos0H7Bz6RSMEhPC1KXZmDP0ZPeGkSorjg/s400/cartadeparis001.jpg" border="0" /></a><br /><div align="center"><strong>A "Carta de París", considerada como de Cristóbal Colón</strong></div><div align="center"><a href="http://www.bvg.udc.es/indice_paxinas.jsp?id_obra=A%22CdePac1&id_edicion=A%22CdePac1001&cabecera=%3Ca+href%3D%22ficha_obra.jsp%3Fid%3DA%2522CdePac1%26alias%3DXo%25E1n%2BBern%25E1rdez%2BVilar%22+class%3D%22nombreObraPaxina%22%3EA+%22Carta+de+Par%EDs%22%2C+considerada+como+de+Crist%F3bal+Col%F3n%3C%2Fa%3E&alias=Xo%E1n+Bern%E1rdez+Vilar&formato=texto"><strong>LER AQUI</strong></a></div>Un home de Vilameánhttp://www.blogger.com/profile/15063549938325956073noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3041169996293737164.post-71263719932334034912009-04-19T19:28:00.001+02:002013-08-07T19:56:03.123+02:00No ano do cometa<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_aBnehkTfXxeRCeE2Usbs52rHv_Vi4CAzm2LH7WTTz9YlGkzkcteNA5dgpD9UWbCpzuIb2rP5sZpVDmPJ9_zTBBZWuIuqmAXh890uLYphz-QXFE5xbM7fkLIuoemyEPx0AcOUAwq4O88/s1600-h/CVXG040301.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5360224833130781474" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_aBnehkTfXxeRCeE2Usbs52rHv_Vi4CAzm2LH7WTTz9YlGkzkcteNA5dgpD9UWbCpzuIb2rP5sZpVDmPJ9_zTBBZWuIuqmAXh890uLYphz-QXFE5xbM7fkLIuoemyEPx0AcOUAwq4O88/s400/CVXG040301.jpg" style="cursor: hand; display: block; height: 329px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 200px;" /></a><br />
<div align="justify">
Edicións Xerais</div>
<div align="justify">
ISBN: 8475078311.</div>
<div align="justify">
1ª edición (1987).</div>
<div align="justify">
.<br />
No ano do cometa, trasládanos á Europa de 1066, cando, trala morte do rei Edward o Confesor, se abre un dos pleitos sucesorios máis sanguentos da historia. A aparición do cometa Halley nese mesmo ano, será interpretada como signo favorable á invasión de Inglaterra planeada polo duque Guillerme de Normandía. Galicia non está exenta desta aventura e na trama xoga un papel importante o intento do rei García de casar cunha nobre saxona. Bernárdez reflecte na novela o ambiente de terror e pánico que se apoderou das Illas Británicas por mor da aparición do cometa Halley, nun tempo no que aínda estaban cercanas as " razzias " do caudillo árabe Almanzor e o sentimento de angustia e apocalepse que o fin do primeiro milenio produciu no occidente cristiano. Bernárdez constrúe a súa novela sobre a base destes feitos reais, reconstruídos tanto a través de estudios realizados por autores modernos, como da análise dos textos contemporáneos, así como da comprobación ocular dos lugares onde aqueles aconteceron.</div>
Un home de Vilameánhttp://www.blogger.com/profile/15063549938325956073noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3041169996293737164.post-24011328500274063952009-03-20T10:46:00.001+01:002009-07-20T10:49:54.423+02:00A Batalla de Rande<div align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKWxWLGYom3fInuCxO0tVwvrdc4Dg1Tfwzkq3WuuCa4iZW3hbz3yp9Mi2yO2UNp72FlqbG2n498r5Co43UrFwC4O9SJXh8Axpj2RYVl-dXn_STAVWWZoqRrq6ezFHaZ6DeAw1hGlnzny0/s1600-h/rande001.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5360461146992105682" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 400px; CURSOR: hand; HEIGHT: 153px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKWxWLGYom3fInuCxO0tVwvrdc4Dg1Tfwzkq3WuuCa4iZW3hbz3yp9Mi2yO2UNp72FlqbG2n498r5Co43UrFwC4O9SJXh8Axpj2RYVl-dXn_STAVWWZoqRrq6ezFHaZ6DeAw1hGlnzny0/s400/rande001.jpg" border="0" /></a> <strong>A Batalla de Ran</strong></div><div align="center"><strong>L<a href="http://wwler%20aqui/">ER AQUI</a></strong></div><div align="center"> </div>Un home de Vilameánhttp://www.blogger.com/profile/15063549938325956073noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3041169996293737164.post-43769323775999540332009-03-19T16:57:00.000+01:002013-08-07T19:57:21.230+02:00Xerusalén, Xerusalén!<div align="center">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgW6MFPyEAIOpw5W6VKTzBfvmsbfYPalc3Scf6aoFho9GCuBG4APq_QrCXm4JCueegZLcZDaES0-6Af7LJGRXPQTe0LXg3hColLoNeLmqf6JKG6BZ9yKgZHcUN9DDkf3zrz7pyaQp5Pt9g/s1600-h/xerusalen+xerusalen.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5360187132731314978" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgW6MFPyEAIOpw5W6VKTzBfvmsbfYPalc3Scf6aoFho9GCuBG4APq_QrCXm4JCueegZLcZDaES0-6Af7LJGRXPQTe0LXg3hColLoNeLmqf6JKG6BZ9yKgZHcUN9DDkf3zrz7pyaQp5Pt9g/s400/xerusalen+xerusalen.jpg" style="cursor: hand; display: block; height: 400px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 290px;" /></a><strong> A Porta de Damasco, en Xerusalén, no ano 1967</strong></div>
<br />
<div align="justify">
"Pouco despóis detivémonos para xantar. "Ó descer do vehículo deime case de fuciños con algo absolutamente inesperado. Un rótulo comercial que en hebreu, en árabe, e en inglés, anunciaba: "VIGO FASHIONS". "Lino varias veces para ter a seguridade de non engañarme. Qué significado podería ter esta denominación? Había moitos Vigo no mundo. Ademáis dos nosos, contábanse media ducia, polo menos, en Italia. A maioría dos emigrantes teñen o costume de utilizar os nomes queridos. Toda América do Sur está chea de exemplos. Pola contra, os que retornan, adovían as nosas rúas con exóticos topónimos procedentes dos lugares onde permaneceron. O responsable daquel "Modas Vigo", moi ben podía atoparse neste caso. Mais, de qué Vigo se podía tratar?<br />
"Achegueime. O edificio tina un par de alturas, fachada acristalada e balcón. No escaparate exhibíanse panos e traxes de home..."</div>
<div align="justify">
<strong>Tirado da contracapa do libro.</strong></div>
<div align="justify">
<strong>.</strong></div>
<div align="justify">
<strong>Xerusalén, Xerusalén!</strong> foi editado por <strong>Edicións do Cumio</strong> (1992) e foi froito dos coñecementos, e da visión sobre o fervedeiro de Oriente Medio, acadados polo autor ao longo das súas moitas viaxes a Israel. Desde a súa primeira visita en 1967 na que a súa estadía coincidiu coa Guerra dos Seis días.</div>
Un home de Vilameánhttp://www.blogger.com/profile/15063549938325956073noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3041169996293737164.post-42457119472547716432009-02-19T19:35:00.000+01:002013-08-07T19:57:43.108+02:00O Rei Artur<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBR6A8Ia6V0kDhGhQwqrVU7j1fZXUFRza1Ul9wCfo_PWgi35jghX9pk5VXKQVBtccs3jZJg0xje3XcSHq50PrRWzxER2Yf4Yx30fEHHnycvkOP9EoREOQC98l_SHla5SKRD9kX1DO87zI/s1600-h/1142242519O_rei_artur_copiar.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5360226342352241522" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBR6A8Ia6V0kDhGhQwqrVU7j1fZXUFRza1Ul9wCfo_PWgi35jghX9pk5VXKQVBtccs3jZJg0xje3XcSHq50PrRWzxER2Yf4Yx30fEHHnycvkOP9EoREOQC98l_SHla5SKRD9kX1DO87zI/s400/1142242519O_rei_artur_copiar.jpg" style="cursor: hand; display: block; height: 350px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 228px;" /></a><br />
<strong>Editorial Galaxia<br />Colección </strong><a href="http://www.editorialgalaxia.com/catalogo/coleccions.php?id_coleccion=27"><strong>Ensaio</strong></a><br />
<strong>240 páx.<br />Rústica con lapelas<br />PVP: 16.30 €<br />ISBN: 978-84-8288-847-7<br />Data publicación: outubro 2005<br />1ª Edición</strong><br />
.<br />
<div align="justify">
O mito do rei Artur é unha das máis cobizosas creacións da cultura europea. A tradición artúrica é o resultado da fusión de múltiples elementos ao longo dun período de tempo que vai dende o principio da Idade Media ata os nosos días. Dende Cunqueiro a Ferrín, a presenza dese mito fundacional na cultura galega é expresión da súa universalidade.O amigo Merlín, a Táboa Redonda, a corte de Camelot, Guenevere e Lancelot, Perceval, a espada Excalibur e a busca do Graal forman parte da historia do rei Artur. Un mito, que desde a época celta ata hoxe, se converteu no símbolo da procura do coñecemento. Neste libro téntase deslindar o que hai nel de realidade histórica e o que ten de narrativa lendaria. Celtas, xermánicos e despois cristiáns, amais de rituais e didácticas milenarias, acabaron por construír un dos relatos máis fascinantes da nosa cultura.</div>
Un home de Vilameánhttp://www.blogger.com/profile/15063549938325956073noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3041169996293737164.post-46825358141180676872009-02-19T19:30:00.001+01:002013-08-07T19:58:41.606+02:00Big-Bang<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVuM2nTu5VfrIs6PA9LaSswf_NphJRD3Vbe0VtiaWDve-EkuCgHPVQUJS0zo8gSTmrJSf1wzdUEhqPCX4_ozfxse0lJS66iUQkdVlXOj2drTlnrIw76b0f8OZcK6cTfORaQIEFLu1St7k/s1600-h/CVXG108201.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5360225272367946626" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVuM2nTu5VfrIs6PA9LaSswf_NphJRD3Vbe0VtiaWDve-EkuCgHPVQUJS0zo8gSTmrJSf1wzdUEhqPCX4_ozfxse0lJS66iUQkdVlXOj2drTlnrIw76b0f8OZcK6cTfORaQIEFLu1St7k/s400/CVXG108201.jpg" style="cursor: hand; display: block; height: 318px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 200px;" /></a><br />
<div align="justify">
<strong>Edicións Xerais</strong></div>
<div align="justify">
<strong>Vigo, 1996</strong></div>
<div align="justify">
<strong>ISBN 84-7507-977-6 </strong></div>
<div align="justify">
.<br />
Nesta novela estructurada en catro capítulos titulados e un apéndice, cóntase a viaxe dun grupo de astronautas a un planeta para recuperar a uns compañeiros desaparecidos. Ó mesmo tempo que esta expedición, prodúcese un choque espacial que fai desaparecer tódalas formas de vida dun planeta. A lenta e progresiva transformación do medio, a capacidade de adaptación a un medio adverso, a evolución das especies, dentro da que os saurios acadan un especial tratamento, son cuestións que merecen a atención de Xoán Bernárdez Vilar e centran o contido da novela. As relacións humanas, restrinxidas a un círculo embrionario, enlazan e navegan por todo o desenvolvemento narrativo e o autor vese na necesidade de botar man dos máis sofisticados avances da técnica científica para preserva-la súa conservación.</div>
Un home de Vilameánhttp://www.blogger.com/profile/15063549938325956073noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3041169996293737164.post-38812435735783882892009-02-19T19:18:00.000+01:002013-08-07T19:58:23.748+02:00Un home de Vilameán<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIVmUbCkYGULSefd4T2hlzQ-nAzezHngwiPCqVqJQfY7VHNVnVEldVhDsDHaecC-IXYZih9i1BXDkGEFan-ba331HTdg9DovP_i0CwQSiizyA_Zsa1Tr1BrWzYX8VJZ8kkvgv1tj7sGc8/s1600-h/un_home_de_vilamean.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5360222670086628546" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIVmUbCkYGULSefd4T2hlzQ-nAzezHngwiPCqVqJQfY7VHNVnVEldVhDsDHaecC-IXYZih9i1BXDkGEFan-ba331HTdg9DovP_i0CwQSiizyA_Zsa1Tr1BrWzYX8VJZ8kkvgv1tj7sGc8/s400/un_home_de_vilamean.jpg" style="cursor: hand; display: block; height: 327px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 200px;" /></a><br />
<div align="justify">
<strong>Editorial: Edicións Xerais de Galicia</strong></div>
<div align="justify">
<strong>Ano de publicación: 1985</strong></div>
<div align="justify">
<strong>Lugar de publicación: Vigo</strong></div>
<div align="justify">
<strong>ISBN: 84-7507-089-2</strong></div>
<div>
.</div>
<div align="justify">
Tirado da Galipedia.<br />
<a class="image" href="http://gl.wikipedia.org/wiki/Ficheiro:A_Lanzada_desde_A_Siradella.jpg" title="A praia da Lanzada é un dos espazos nos que se desenvolve a novela."></a><br />
<a class="internal" href="http://gl.wikipedia.org/wiki/Ficheiro:A_Lanzada_desde_A_Siradella.jpg" title="Agrandado"></a>Un home de Vilameán é unha <a href="http://gl.wikipedia.org/wiki/Novela" title="Novela">novela</a> histórica sobre a orixe e evolución da <a class="mw-redirect" href="http://gl.wikipedia.org/wiki/Revolta_irmandi%C3%B1a" title="Revolta irmandiña">Revolta irmandiña</a>. O <a href="http://gl.wikipedia.org/wiki/Protagonista" title="Protagonista">protagonista</a> é Pedro Bas, veciño de <a href="http://gl.wikipedia.org/wiki/Vilame%C3%A1n,_Tomi%C3%B1o" title="Vilameán, Tomiño">Vilameán</a>, que farto da deplorable situación na que se atopaba o campesiñado por mor dos <a href="http://gl.wikipedia.org/wiki/Imposto" title="Imposto">impostos</a> do <a class="new" href="http://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Clero&action=edit&redlink=1" title="Clero (a páxina aínda non existe)">clero</a> e os abusos da <a href="http://gl.wikipedia.org/wiki/Nobreza" title="Nobreza">nobreza</a>, decide integrarse na Santa Irmandade. O libro distribúese en catro capítulos, Ceifa, Sementeira, Colleita e Holocausto, e conta, ademais da bibliografía e un mapa coas poboacións onde se desenvolve a historia, cun anexo onde se recollen as principais reivindicacións sociais da <a href="http://gl.wikipedia.org/wiki/Historia" title="Historia">Historia</a> dende o Código civil de Urnammum (2064 a.C) ate o <a href="http://gl.wikipedia.org/wiki/Preito_Tabera_-_Fonseca" title="Preito Tabera - Fonseca">preito Tabera - Fonseca</a>, do cal se recollen varias testemuñas de persoas que viviran a Revolta irmandiña. Foi publicado por primeira vez no <a href="http://gl.wikipedia.org/wiki/1975" title="1975">1975</a> en <a href="http://gl.wikipedia.org/wiki/Montevideo" title="Montevideo">Montevideo</a>, e dende <a href="http://gl.wikipedia.org/wiki/1983" title="1983">1983</a> pertence ao fondo bibliográfico da editorial <a class="mw-redirect" href="http://gl.wikipedia.org/wiki/Xerais" title="Xerais">Xerais</a>, onde dende o <a href="http://gl.wikipedia.org/wiki/1990" title="1990">1990</a> está na súa colección Narrativa.</div>
Un home de Vilameánhttp://www.blogger.com/profile/15063549938325956073noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3041169996293737164.post-82460586780088653712009-02-19T18:53:00.000+01:002009-07-19T18:53:54.800+02:00Xoán Bernárdez fala de porque escribe<object width="580" height="360"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/2vkjs853vBk&hl=es&fs=1&rel=0&color1=0x2b405b&color2=0x6b8ab6&border=1"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/2vkjs853vBk&hl=es&fs=1&rel=0&color1=0x2b405b&color2=0x6b8ab6&border=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="580" height="360"></embed></object>Un home de Vilameánhttp://www.blogger.com/profile/15063549938325956073noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3041169996293737164.post-68495084238343721022009-01-19T19:32:00.000+01:002013-08-07T19:59:08.681+02:00A etapa portuguesa de Colón<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3Cml0E58bOsaEtuEpmbgt9O7j9bAzHBGCS5LVoWJeAzC5mIpdYgYlbjr6DOEpLR49WKUA8UeqKipwtTK4FC1231cAcjZdQVlvQZ3eaRjUNVrl3I2q1WhEp5f6qZYSfSCSJG7E98cBioM/s1600-h/1142329161Etapa_portuguesa.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5360226847804965378" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3Cml0E58bOsaEtuEpmbgt9O7j9bAzHBGCS5LVoWJeAzC5mIpdYgYlbjr6DOEpLR49WKUA8UeqKipwtTK4FC1231cAcjZdQVlvQZ3eaRjUNVrl3I2q1WhEp5f6qZYSfSCSJG7E98cBioM/s400/1142329161Etapa_portuguesa.jpg" style="cursor: hand; display: block; height: 350px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 225px;" /></a><br />
<br />
<div>
<strong>Editorial Galaxia</strong></div>
<div>
<strong>Colección: </strong><a href="http://www.editorialgalaxia.com/catalogo/coleccions.php?id_coleccion=27"><strong>Ensaio</strong></a><strong><br />144 páx.<br />Rústica<br />PVP: 18.30 €<br />ISBN: 978-84-8288-576-6<br />Data publicación: outubro 2002<br />1ª Edición</strong></div>
<div>
<a href="http://books.google.es/books?id=MdjI0VeCKFMC&dq=a+etapa+portuguesa+de+colon&printsec=frontcover&source=bl&ots=YHdjbuKlOQ&sig=NqSM0wgQ1wRTbjXvkOfXpGH5uEw&hl=gl&ei=4F5jSvbgAdrajQeCrrX_Dw&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=2"><strong>LER AQUI EN GOOGLEBOOKS</strong></a></div>
Un home de Vilameánhttp://www.blogger.com/profile/15063549938325956073noreply@blogger.com0